เมตตาบารมีในพระโพธิสัตว์ : หน้า 339/591

เมตตาบารมี ๓๓๘ พระโพธิสัตว์ทรงสดับเรื่องราวทั้งหมดก็ทราบว่านางจุลลสุภัททา มีความอาฆาตพยาบาทในตน แต่ท่านไม่ประสงค์จะจองเวรด้วย จึงตั้งกัลยาณจิตทั้งต่อนายพรานโสณุดร และพระนางจุลลสุภัททา แล้วบอกนายพรานว่า “ให้ท่านเอาเลื่อยมาตัดงาของเราตาม ชอบใจเถิด” นายพรานโสณุดรรีบลุกขึ้นถือเลื่อยเตรียมตัดงาทันที เนื่องจากพญาช้างสูงประมาณ ๔๐ ศอก พรานจึงเอื้อมมือไป เลื่อยไม่ถึง พระมหาสัตว์จึงย่อกายก้มศีรษะลง เพื่อให้เลื่อยได้ สะดวก นายพรานเหยียบงวงขึ้นไปอยู่บนกระพอง สอดเลื่อย เข้าไปในปาก ใช้มือทั้งสองเลื่อยอย่างทะมัดทะแมง ทุกขเวทนา แสนสาหัสได้เกิดขึ้นกับพระมหาสัตว์ ปากเต็มไปด้วยโลหิต นายพรานเลื่อยอยู่นานก็ไม่สามารถตัดงาให้ขาดได้ พญาช้างโพธิสัตว์ได้บ้วนโลหิตออกจากปาก สู้อดกลั้น ทุกขเวทนาไว้ แล้วบอกว่า “สหายเอ๋ย หากท่านไม่สามารถตัด งาของข้าพเจ้าให้ขาดได้ ก็ส่งเลื่อยมาเถิด ข้าพเจ้าจะช่วยทำ ความปรารถนาของท่านให้สำเร็จ” พระโพธิสัตว์ดำรงสติมั่นแล้ว ใช้งวงช่วยนายพรานเลื่อย จนกระทั่งตัดงาทั้งสองข้างได้สําเร็จ พญาช้างให้นายพรานนางามาถือไว้ แล้วกล่าวว่า “สหายเอ๋ย เราให้งาเหล่านี้แก่ท่าน ใช่ว่าเราจะไม่รักงาของเรา