ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
รวยแต่ไม่มีบุญได้ใช้ทรัพย์
๒๗๕
ย่อมเกิดความวุ่นวายขึ้นที่นั่น อาแท้ๆ ได้หลอกหลานชายไปที่
ท่าน้ำ แล้วจับถ่วงน้ำ เมื่อมารดาไม่เห็นลูก ค้นหาอย่างไรก็ไม่เจอ
จึงได้แต่ร้องไห้ พระโพธิสัตว์รู้ข่าว ก็รีบเดินทางออกจากป่ามา
ซักถามน้องชายว่า “ลูกชายของเราไปไหนเสียเล่า” เมื่อน้องชาย
บอกว่า “ตายแล้ว” “แล้วสาเหตุที่ตายนั้นเป็นอย่างไร” ระหว่าง
ที่ถามก็สังเกตกิริยาอาการของน้องชายไปด้วย
พระโพธิสัตว์ได้กล่าวตำหนิน้องชายพร้อมทั้งให้โอวาท
จนน้องสำนึกผิด กลับมาดูแลโรงทานของพระโพธิสัตว์ต่อไป
เมื่อตรัสจบ พระองค์ทรงสรุปว่า “ด้วยกรรมที่ฆ่าลูกพระโพธิสัตว์
ทําให้เศรษฐีไม่มีบุตร” พระราชาสดับดังนั้น เกิดความสลดใจ
และทําให้มีความเลื่อมใสในพระบรมศาสดา ยิ่งขึ้นไปอีก
จะเห็นได้ว่า ทุกคนมีผลกรรมแต่ปางหลังทั้งนั้น สิ่งที่
เราทําไปไม่ได้สูญหายไปไหน เพียงแต่จะเสวยผลแห่งวิบากที่ดี
หรือไม่ดีก่อนกัน จะส่งผลช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง การสร้างแต่
ความดีให้ได้ทุกวันนั้น เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกคน โดยเฉพาะ
การรู้จักใช้ทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ทั้งในภพนี้และ
ภพหน้า การที่เราเกิดมาในภพชาตินี้ จึงจะเป็นการเกิดมา
ไม่เสียเปล่า คุ้มค่ากับการได้เกิดมา ดังนั้น ให้พวกเราทุกคน
หมั่นสร้างบารมีกันให้เต็มที่ แล้วสิ่งที่ดีๆ ทั้งหลายจะได้บังเกิด
ขึ้นในชีวิตของเรากันทุกๆ คน