การรักษาพระราชาโดยอุบาย : หน้า 255/591

สิ่งที่ทำได้ยาก เมื่อให้ไปแล้ว ๒๕๔ อยู่ที่เมืองอื่นโดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้เส้นทางของคนทั้งสอง ครั้นครบ ๗ วัน พระองค์ไม่เห็นมเหสีกลับมา จึงสั่งให้ ป่าวประกาศไปทั่วแว่นแคว้น ก็ไม่มีใครพบบุคคลทั้งสอง ต่อมา พระองค์ทรงเศร้าเสียใจกับเหตุการณ์นี้มาก พระหทัยรุ่มร้อน ถึงกับพระโลหิตไหลออก ทรงอาพาธอย่างหนัก ไม่มีหมอหลวง ใดสามารถเยียวยาได้ พระโพธิสัตว์รู้ว่า ที่พระราชาเป็นเช่นนี้ เพราะเจอ เหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจมาก อันที่จริงพระองค์ไม่ได้ เป็นโรคอะไร เพียงแต่ไม่เห็นพระมเหสีเท่านั้น พระโพธิสัตว์จึง คิดหาอุบายช่วยพระราชา โดยเรียกอายุรอำมาตย์ และ ปุกกุส อำมาตย์มา พลางบอกว่า “ท่านอำมาตย์ทั้งสอง แท้ที่จริง พระราชาไม่ได้ป่วยเป็นโรคอะไร เพียงเพราะพระองค์มีพระหทัย อ่อนแอ เราจะออกอุบายรักษาพระราชาให้หายดีดังเดิม” มหาเสนกอามาตย์ผู้ทรงปัญญาได้นัดแนะว่า “พวกเรา จะให้สร้างฉากแสดงขึ้นที่พระลานหลวง แล้วจัดแสดงการละเล่น โดยให้ผู้ที่รู้วิธีการกลืนดาบ แสดงให้พระราชาทอดพระเนตรแล้ว เราจะผูกปัญหาตอบโต้กับพระราชา จะทำให้พระองค์ได้พระสติ กลับคืนมา” หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามพากัน เดินทางไปเข้าเฝ้าพระราชาที่ท้องพระโรง