ความอัศจรรย์แห่งมนต์และความสามารถพิเศษของเด็กอัจฉริยะ : หน้า 471/591

Bsumaประช ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๑) ๔๗๐ เป็นการหุงต้มอาหาร ให้ความอบอุ่น แต่ในประวัติศาสตร์โลก ก็ได้บันทึกไว้มากมายที่ไฟได้ทําลายบ้านเมือง เผาป่าให้มอดไหม้ เป็นจุณ สร้างความเสียหายกับโลกมานับไม่ถ้วนเช่นกัน เมื่อสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรามีผลต่อชีวิต เราต้องใช้สติปัญญา พิจารณาให้ดี ใช้สอยอย่างมีสติ เพื่อเราจะได้ไม่ต้องประสบ ทุกข์จากสิ่งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสไว้เพราะปรารภถึง ทารกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นบุตรของกุฎมพี่ในกรุงสาวัตถี อายุเพียง ๗ ขวบเท่านั้น แต่เป็นเด็กอัจฉริยะในยุคนั้นทีเดียว เพราะเป็นเด็ก ที่ฉลาดในการสังเกตรอยเท้าของผู้คนทั้งหลาย ไม่ว่ารอยเท้า ของผู้ใดผ่านเข้ามาในสายตา เด็กน้อยอัจฉริยะสามารถจดจําได้ ทุกคน บิดาสังเกตเห็นความพิเศษของบุตรตนเอง จึงทดสอบ อยู่หลายครั้ง เช่นวันหนึ่ง บิดาได้ปล่อยเด็กน้อยทิ้งไว้ แล้ว เดินอ้อมไปยังทิศต่างๆ จึงค่อยวกกลับไปที่วัดพระเชตวัน นั่ง ฟังธรรมของพระบรมศาสดาอยู่ในท่ามกลางพุทธบริษัท เด็กน้อยเมื่อไม่เห็นบิดาของตน จึงเดินตามรอยเท้าของ บิดาไปตามทิศต่างๆ จนกระทั่งมาถึงวัดพระเชตวัน เด็กน้อยได้ ถวายบังคมพระศาสดาแล้วยืนอยู่ใกล้ๆ บิดา เมื่อบิดาถามว่า “ลูกตามพ่อมาถูกได้อย่างไร” เด็กน้อยก็เล่าวิธีที่ตนเองสะกด รอยเท้าของบิดามา พระพุทธองค์สดับถ้อยคำของสองพ่อลูก