ธรรมะเพื่อประชา: ความยิ่งใหญ่ของการทำความดี : หน้า 430/591

ธรรมะเพื่อประชา เป็นใหญ่ด้วยธรรม ៤២៩ บริวาร ได้บรรลุถึงสมบัติใหญ่ ได้เป็นราชาแห่งสัตว์มีเขี้ยวงา ทั้งปวง ฉันใด ในหมู่มนุษย์ผู้ใดมีบริวารมาก ผู้นั้นชื่อว่าเป็นใหญ่ ในบริวารเหล่านั้น ดุจสุนัขจิ้งจอกได้เป็นใหญ่กว่าสัตว์มีเขี้ยวงา ฉันนั้น แต่ถ้าตั้งอยู่ในความประมาท ก็ย่อมถึงความพินาศ เพราะบริวารนั้นเอง” แล้วทรงประชุมชาดกว่า “สุนัขจิ้งจอก ในครั้งนั้นได้เป็นเทวทัตในครั้งนี้ พระราชาได้เป็นสารีบุตร ส่วน ปุโรหิตคือเราตถาคต” เราจะเห็นว่า บุคคลถ้าเป็นผู้นำแล้ว หากไม่มีปัญญา และไม่ใช้นําแหน่งอำนาจหน้าที่ในการทําความดีเป็นประโยชน์ ต่อส่วนรวม อ้านาจหน้าที่นั้นก็ไม่มีความหมาย ยิ่งถ้านําไปใช้ใน ทางที่ไม่ดีแล้ว มีแต่จะนําความเดือดร้อนมาสู่ตนเองและหมู่คณะ อันที่จริง หากคนเราจะแสวงหาความเป็นใหญ่ที่แท้จริง ไม่ต้อง ไปแสวงหาที่ไหน หาได้ทีใจของเราเอง ด้วยการหมั่นทําความดี มีการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ให้มีธรรมะอยู่ในใจ ใจของ เราย่อมจะยิ่งใหญ่ด้วยธรรม และมีพลังใจที่เข้มแข็ง กล้า เผชิญหน้ากับอุปสรรคทุกอย่าง และจะได้รับการยอมรับ อย่างแท้จริง เรามาเป็นใหญ่ด้วยธรรมความดี ด้วยบุญบารมี กันดีกว่า จะเป็นความยิ่งใหญ่ที่มั่นคงถาวร ฉะนั้นให้เริ่มทำ ความดี ด้วยการทำใจของเราให้หยุดนิ่ง มีจิตประกอบด้วย เมตตาปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ไปทั่วโลกทั่วจักรวาลกันทุกคน