การอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข : หน้า 447/591

ธรร โกรธกันไปทำไม ៤៤៦ เห็นดาบสก็คิดว่า ต้องอาศัยบรรพชิตนี้ จึงจะมีชีวิตรอด จากนั้นได้แปลงเป็นแก้วมณีเข้าไปอาศัยอยู่ในผ้าเปลือกไม้ของ ดาบสที่ถอดวางไว้บนฝั่ง พญาครุฑติดตามไปเห็นพญานาค เข้าไปอยู่ในผ้าเปลือกไม้ของดาบส ก็ไม่กล้าจับเพราะความ เคารพในผ้าของผู้ทรงศีล จึงกล่าวกับพระโพธิสัตว์ว่า “ท่านขอรับ ขอท่านจงเอาผ้าเปลือกไม้ของท่านมา ข้าพเจ้าจักกินพญานาคนี้ เพราะพญานาคได้แปลงเป็นแก้วมณี เข้าไปอยู่ในผ้าเปลือกไม้ของท่าน แต่ด้วยความเคารพในท่าน ซึ่งเป็นผู้มีศีล ข้าพเจ้าจึงไม่กล้าจับ” พระโพธิสัตว์ได้สรรเสริญพญาครุฑว่า “ท่านเคารพ ยำเกรงผู้มีเพศอันประเสริฐ แม้หิวก็ไม่จับพญานาคที่เข้าไป อาศัยผ้าเปลือกไม้นั้น ขอท่านจงเป็นผู้อันพรหมคุ้มครองดีแล้ว ดำรงชีวิตอยู่สิ้นกาลนานเถิด อนึ่ง ขอภักษาหารอันเป็นของ ทิพย์จงปรากฏแก่ท่านเถิด” พญาครุฑได้ฟังแล้ว ก็มีจิตอ่อนโยนลง จากนั้นพระโพธิสัตว์ได้พาสัตว์ทั้งสองไปอาศรม แสดงถึงโทษ ในการทะเลาะ และอานิสงส์ในการเจริญเมตตาแก่สัตว์ทั้งสอง แล้วสอนว่า “ท่านไม่ควรทะเลาะกัน ควรอยู่กันด้วยความสามัคคี แล้วสันติสุขจะบังเกิดขึ้นแก่ท่านทั้งสอง” ตั้งแต่นั้นมาสัตว์ ทั้งสองก็มีความสมัครสมานสามัคคีกัน และอยู่ร่วมกันอย่าง มีความสุข