ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 368/591

ธรรมะเพื่อประชา โอวาทที่เหมาะสม ๓๖๗ พุทธเจ้า เป็นต้น ก็ไม่ได้สนใจ เพราะอุปนิสัยเป็นผู้ที่หุนหันพลันแล่น ไม่สุขุมรอบคอบ วันหนึ่ง ภิกษุชาวชนบทรูปหนึ่ง ได้เดินทางมาจาก อารามที่จําพรรษาอยู่ ด้วยความตั้งใจที่จะเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ ตั้งใจที่จะไปถวายการอุปัฏฐากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เดินทาง มาถึงท่า อจิรวดี จึงได้พูดกับนายติดถนาวิกคนแจวเรือว่า “อุบาสก อาตมากำลังข้ามฝั่งไปปฏิบัติสมณกิจ ขอคุณโยมจง แจวเรือไปส่งอาตมาด้วยเถิด” นายแจวเรือ กลับตอบว่า “ตอนนี้ มันนอกเวลาแล้ว ขอให้ท่านพักอยู่ที่ใดที่หนึ่งก่อนเถิด แล้ววัน รุ่งขึ้นผมจะไปส่งเอง” แต่เนื่องจากพระภิกษุต้องรีบเดินทางไป อุปัฏฐากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านจึงแสดงจิตจำนงที่จะข้าม ฟากในวันนั้น เมื่อพระภิกษุพูดรบเร้าบ่อยๆ เขาจึงรู้สึกโกรธ และพูดอย่างอารมณ์เสียว่า “มานี่สมณะ เราจะนำไปส่งเอง” แล้วก็ให้พระเถระลงเรือ แต่เขาไม่ได้พายเรือไปส่งข้ามฝั่ง กลับทําให้เรือโคลงจนบาตร และจีวรของท่านเปียกน้ำไปหมด กว่าจะขึ้นฝั่งได้ก็ทุลักทุเล และล่วงเลยเวลาจนกระทั่งมืดค่ำ ทําให้ไม่ได้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้าในวันนั้น ครั้นรุ่งขึ้นจึงได้ไป เข้าเฝ้าพระบรมศาสดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทอดพระเนตรเห็นจึงตรัสถามว่า