ธรรมะเพื่อประชา: ละความโกรธกันเถอะ : หน้า 320/591

ธรรมะเพื่อประชา ละความโกรธกันเถอะ ๓๑๙ กันออกจากป่าเพื่อมาเสพรสเค็มรสเปรี้ยว ได้เที่ยวจาริกไปตาม ชนบทจนถึงกรุงพาราณสี อาศัยอยู่ในเขตพระราชอุทยานเป็น เวลาหลายวัน วันหนึ่ง พระราชาเสด็จประพาสพระราชอุทยาน ทอด พระเนตรเห็นดาบสินีผู้มีรูปร่างงดงามก็มีพระทัยปฏิพัทธ์ เมื่อรู้ว่า ดาบสสองท่านนี้ เคยเป็นคู่ครองกันมาก่อน แต่ขณะนี้ ต่าง ประพฤติพรหมจรรย์ พระองค์จึงอยากได้นางมาเป็นคู่ครอง ทรงดำริว่า ถ้าเราให้ทหารพาหญิงนี้ไปโดยพลการ พระดาบสนี้ จักทำอย่างไรหนอ พระราชาคาริเช่นนั้นแล้ว ก็ตรัสถามท่านดาบสว่า “ดูก่อนพราหมณ์ ถ้ามีคนพานางดาบสินีผู้มีนัยน์ตางดงามน่ารัก ของท่านไป ท่านจะทําอย่างไร” พระโพธิสัตว์ทูลว่า “แม้มีผู้ใด มาลักพาตัวไป หรือน่าไปโดยพลการ อาตมภาพก็จะไม่โกรธ ไม่เศร้าโศกเสียใจ” แม้พระราชาจะได้สดับเช่นนั้น ก็ยังไม่อาจ หักห้ามพระทัยไว้ได้ จึงรับสั่งให้ทหารน่านางดาบสินีไปขังไว้ ในพระราชนิเวศน์ เมื่อดาบสินีถูกชิงตัวไป พระโพธิสัตว์ไม่ได้แสดงอาการ โกรธหรือไม่พอใจแต่อย่างใด ได้แต่มองดูนางและเหล่าทหาร ด้วยจิตที่เมตตา ฝ่ายดาบสินีก็มิได้ยินดีในลาภยศที่พระราชา