ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๒) : หน้า 482/591

Dsuem ประชาช ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๒) ៤៨១ พระราชาก็เป็นที่พึ่งของมหาชนฉันนั้น เมื่อภัยเกิดขึ้นจากสํานัก ของพระราชา ใครเล่าจะป้องกันภัยนั้นได้ เรื่องโจรที่พระองค์ ปรารถนาจะรู้ตัวนั้นเป็นความลับ ข้าพระองค์ทูลอย่างบัณฑิต ขอพระองค์อย่าเอาโทษกับโจรทั้งสองนั้นเลย” แม้พระราชาได้สดับดังนั้นก็ตาม พระองค์ยังปรารถนาที จะทดสอบต่อไปอีก จึงตรัสว่า “เจ้าจะรู้เรื่องที่ลี้ลับเช่นนี้ได้ อย่างไร จงรีบนำโจรมามอบให้เราโดยเร็ว” พระโพธิสัตว์เล่า เรื่องถวายอีกว่า “ในกาลก่อนมีบ้านใกล้ประตูเมืองพาราณสี เป็นบ้านนายช่างหม้อ เมื่อเขาจะนําดินมาปั้นหม้อ ได้ขุดดิน เหนียวมาปั้น วันหนึ่งในขณะที่ช่างปั้นหม้อกำลังขุดดินอยู่ มหาเมฆผิดฤดูได้ตั้งเค้า และฝนตกลงมาอย่างหนัก ทำให้น้ำ ไหลท่วมเจิ่งนองไปทั่วอาณาบริเวณ กระแสน้ำได้ท่วมหลุม กองดินได้ไหลมากระทบศีรษะของนายช่างหม้อแตกเป็นแผล สาหัส ช่างหม้อร้องคร่ำครวญว่า พืชทั้งหลายงอกงามบนแผ่นดิน สัตว์ทั้งหลายอยู่อาศัยบนแผ่นดิน แต่บัดนี้ แผ่นดินพังทับ ศีรษะเราแตก ภัยเกิดจากที่พึ่งอาศัยแล้ว” เมื่อพระโพธิสัตว์เล่าถวายดังนี้ แล้วได้สรุปว่า “แผ่นดิน เป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์ พระราชาเป็นที่พึ่งของอาณาประชา ราษฎร์ ขอพระองค์โปรดรับรู้ว่า ข้าพระองค์ปกปิดว่าใครเป็นโจร ด้วยข้ออุปมาที่เล่าถวายเถิดพระเจ้าข้า” แม้พระราชาจะทรงรู้ว่า