เสียงร้องปริศนา : หน้า 41/591

เสียงร้องปริศนา ៤០ พระนิพพานเป็นแดนอันเกษมจากโยคะเป็นเอกันตบรมสุข สุขล้วนๆ ที่ไม่มีทุกข์เจือปนเลย ผู้ใดเข้าถึงพระนิพพาน ผู้นั้น ย่อมรู้แจ้งเห็นจริงในสิ่งต่างๆ รู้ว่าการเกิดในแต่ละภพชาติเป็น ทุกข์อย่างยิ่ง ผู้ที่มีพระนิพพานเป็นอารมณ์ ย่อมได้ชื่อว่าเป็น ผู้ถึงฝั่งเป็นผู้ได้บรรลุวัตถุประสงค์ของชีวิตแล้ว ผู้ที่มีใจจดจ่อ อยู่กับพระนิพพานเช่นนี้ ความคิด คำพูด และการกระทำ ก็ย่อมเป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์ล้วนๆ เมื่อจิตใจของบุคคลใด มีความรู้สึกผูกพันข้องเกี่ยวคุ้น เคยอยู่กับสิ่งใดแล้ว ความคิด คำพูด และการกระทำก็จะออก มาคล้ายสิ่งนั้นเช่นกัน ธรรมดาเป็นการยากเหลือเกิน ที่จะหา ผู้รู้แจ้งเห็นจริงในทุกเรื่องราวในโลกนี้ อีกทั้งมวลมนุษยชาติ ทั้งหลาย ต่างพากันแสวงหาที่พึ่งกันไปต่างๆ นานา หากได้พบ ผู้รู้แจ้งเห็นจริงเป็นกัลยาณมิตรให้ นับเป็นความโชคดีอย่าง มหาศาล แต่หากได้พบผู้ไม่รู้ที่ทำตัวเป็นผู้รู้ ก็อาจเป็นความโชค ร้ายอย่างมหันต์เช่นกัน ทำให้เราอาจพลาดพลั้งไปสร้างอกุศล กรรม อันเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ได้ *ดังเช่นเรื่องที่เกิดขึ้นกับพระเจ้าโกศล ที่เกือบพลาดพลั้ง ไปสร้างบาปอกุศล คือปาณาติบาต เพราะหลงเชื่อค่าของ *มก. เล่ม ๔๑ หน้า ๑๕๔