เรื่องราวของพระนางจุลลสุภัททา : หน้า 338/591

Dsuem ประชาช เมตตา บารมี က ความเอ็นดูนางน้อยกว่ามหาสุภัททา จึงเกิดความอาฆาตแค้น ในพระโพธิสัตว์ นางได้นำดอกบัวไปบูชาพระปัจเจกพุทธเจ้า แล้วอธิษฐานจิตว่า ด้วยอานิสงส์ของการบูชาด้วยดอกบัวนี้ ขอ ให้นางได้ไปเกิดเป็นพระธิดาของพระราชา แล้วสามารถตัดงา ของพญาช้างฉัททันต์นี้ได้ด้วยเถิด หลังจากนั้น นางก็ตรอมใจตาย แล้วได้ไปเกิดเป็น พระธิดาของพระราชาสมความปรารถนา เมื่อเติบโตก็ได้ไปเป็น พระมเหสีของพระเจ้ากาสิกราช ซึ่งพระนางนั้นเป็นหญิงที่ระลึก ชาติได้ จึงกราบทูลพระราชาว่า “อยากได้งาของพญาช้าง- ฉัททันต์” พระราชาจึงรับสั่งให้หานายพรานป่าเข้าเฝ้า พระนาง จุลลสุภัททาได้เลือกนายพรานชื่อโสณุดรซึ่งเคยเป็นคู่จองเวร กับพระมหาสัตว์มาก่อน แล้วบอกเส้นทางไปป่าหิมพานต์ให้ นายพรานไปตัดงาของพญาช้างโพธิสัตว์ พรานโสณุดรเดินทางเข้าป่าหิมพานต์ใช้เวลาถึง ๗ ปีเต็ม จึงไปพบพญาช้างฉัททันต์ เนื่องจากพรานเคยเป็นคู่อาฆาตของ พญาช้างโพธิสัตว์มาก่อน ทันทีที่เห็นพระโพธิสัตว์ก็อยากจะ ฆ่าให้ตาย พญาช้างได้ถามพรานว่า “ท่านมาที่นี่ประสงค์อะไร” นายพรานบอกความจริงว่า “พระนางจุลลสุภัททา พระมเหสี ของพระเจ้ากาสิกราช มีพระประสงค์อยากได้งาทั้งคู่ของท่าน”