อานุภาพแห่งความจริง : หน้า 245/591

ธรร อานุภาพแห่งความจริง ๒๔๔ มาดูโลกได้ไม่นาน ลูกนกคุ่มมีตัวประมาณเท่าดุมเกวียนที่ บรรทุกสินค้าขนาดใหญ่ และวันนั้นมารดาบิดาได้ออกไปหา อาหาร ปล่อยทิ้งพระโพธิสัตว์ที่ไม่มีกำลัง แม้แต่จะเหยียดปีก บินไปในอากาศ ไม่มีแม้กำลังที่จะยกเท้าเดินได้ ปกติเมื่อถึงฤดูร้อนของทุกๆ ปี ไฟป่ามักเผาไหม้สถานที่ แห่งนี้เป็นประจํา ช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูร้อนพอดี และเป็นความ พอดีอีกเช่นกัน ที่ไฟป่ากำลังเผาไหม้ลุกลามส่งเสียงดังลั่นใกล้ เข้ามาทุกขณะ หมู่นกรีบบินออกจากรังของตน เพราะต่างกลัว มรณภัย พากันส่งเสียงร้องหนีไฟป่ากันจ้าละหวั่น แม้แต่มารดา บิดาของพระโพธิสัตว์เอง ก็กลัวต่อมรณภัย พากันทอดทิ้งท่าน รีบบินหนีไปยังสถานที่อื่นเช่นกัน พระโพธิสัตว์นอนอยู่ในรังของตน ได้แต่ชะเง้อคอมองดู ไฟป่าที่กําลังไหม้ลุกลามเข้ามาทุกขณะ พลางคิดว่า หากเรามี กําลังที่จะกางปีกออกบินไปในอากาศ เราก็จะโบยบินไปใน สถานที่อื่น หากเราจึงมีกำลังที่จะยกเท้าเดินหนีไปได้ เราก็จะ ย่างเท้าหนีไปยังสถานที่อื่นเสีย ส่วนมารดาบิดาของเราต่าง กลัวมรณภัย พากันทิ้งเราไว้แต่ผู้เดียว บัดนี้ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี ที่ต้านทานก็ไม่มี วันนี้เราจะทําอย่างไรดีหนอ ขณะนั้นพระโพธิสัตว์เกิดความคิดขึ้นว่า ชื่อว่าคุณแห่งศีล