สุกรโพธิสัตว์: การดำรงอยู่ในศีลและธรรม : หน้า 189/591

สุกรโพธิสัตว์ ១៨៨ ก็ต้องตายทั้งนั้น สัตว์ผู้ที่ไม่มีธรรมและศีลเป็นต้น อยู่ภายในตน ย่อมจะกลัวความตาย แต่เราทั้งสองเป็นผู้มีศีล และอาจาระ ไม่มีเหงื่อไคล คือบาปอกุศล ดังนั้นสัตว์เช่นเราแม้ตายก็ไม่ หวั่นไหวต่อมรณภัย” เมื่อมหาชนได้ยินน้ำเสียงของพระโพธิสัตว์ที่กล่าวให้ ข้อคิดแก่น้องเช่นนั้น ต่างปลาบปลื้มปีติยินดี เปล่งวาจา สาธุการเสียงดังลั่นทั่วทั้งเมือง พระราชาได้รับสุกรทั้งสองนั้นไว้ ในอุปการะ และทรงพระราชทานยศให้กับหญิงชรานั้น ทรงให้ ประดับประดาพระโพธิสัตว์ และน้องชาย แล้วให้นำเข้าเมือง ได้สถาปนาไว้ในตำแหน่งราชบุตร พระโพธิสัตว์ได้ให้ศีล ๕ กับข้าราชบริพารทั้งหลาย ชาวเมืองทั้งหมดมีชาวพาราณสี และชาวกาสิกรัฐ ต่างอยู่ใน โอวาทของพระโพธิสัตว์ แล้วยังตั้งมั่นอยู่ในศีลในธรรม รักษา ศีล ๕ ไม่ขาดแม้แต่คนเดียว พระมหาสัตว์ได้แสดงธรรมแก่ มหาชนทุกวันอุโบสถ ทำให้บ้านเมืองสงบสุขร่มเย็นถึง 50,000 ปี เมื่อพระศาสดาแสดงพระธรรมเทศนาจบแล้ว ภิกษุผู้กลัวตาย ก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล จะเห็นได้ว่า หัวใจของผู้ที่ดำรงอยู่ในศีลนั้น เป็นจิตใจ ที่ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว แม้จะมีเหตุการณ์ใดผ่านเข้ามาในชีวิต