ความสามารถของช้างและการฝึกฝน : หน้า 301/591

ธรร คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์ ๓๐๐ พระองค์ยังตรัสว่า “ถ้าฝึกดีจริง เจ้าสามารถให้มันขึ้นไปบน ยอดเขาเวปุลละได้หรือ” ควาญช้างทูลว่า “ได้พระเจ้าข้า” พระราชาเสด็จลงจากหลังช้าง แล้วให้นายควาญช้าง ขึ้นนั่งแทน เมื่อควาญช้างนั่งบนหลังช้างแล้ว จึงใสขึ้นสู่ยอด เขาเวปุลละ ส่วนพระราชาแวดล้อมด้วยเสนาอามาตย์ได้เสด็จ ตามไปด้วย จากนั้นพระองค์รับสั่งให้ควาญช้างไสช้างไปยืนใกล้ ปากเหว พลางตรัสขึ้นว่า “เจ้าบอกว่า ช้างเชือกนี้ฝึกมาดีแล้ว ถ้าเช่นนั้น เจ้าจงให้มันยืน ๓ ขา” ควาญช้างให้สัญญาณช้าง พร้อมกล่าวว่า “พ่อเอ๋ย เจ้า จงยืน ๓ ขาตามพระดำรัสของพระราชาเถิด” พระราชาตรัส บอกอีกว่า “ให้ช้างยืนด้วยเท้าหน้าทั้งสอง” พระโพธิสัตว์ท ตามนั้น ได้ยกเท้าหลังทั้งสองขึ้น ยืนด้วยสองเท้าหน้า จากนั้น พระราชาตรัสบอกให้ยืนด้วยสองเท้าหลังอีก เท่านั้นยังไม่พอ พระราชายังตรัสสั่งให้ช้างพระโพธิสัตว์ยืนขาเดียว ถึงกระนั้น ช้างพระโพธิสัตว์ก็สามารถยืนขาเดียวตามพระดำรัสทุกประการ เมื่อทําให้พญาช้างตกเหวไม่ได้ พระราชาจึงตรัสขึ้นว่า “ถ้ามีความสามารถจริง ก็จงให้ช้างยืนบนอากาศเถิด” ควาญ ช้างฟังดังนั้น คิดว่า ทั่วชมพูทวีป ช้างที่ฝึกดีเช่นกับช้างนี้ไม่มี อีกแล้ว พระราชาประสงค์จะให้ช้างตกเหวตายเป็นแน่ จึง