ข้อความต้นฉบับในหน้า
หนวดเต่าเขากระต่าย
๓๘๖
ทรงรู้ว่ามีภิกษุรูปหนึ่งอยากลาสิกขา จึงตรัสถามภิกษุนั้น เมื่อรู้
ว่าเธอจะลาสิกขา เพราะเหตุผู้หญิง จึงตรัสเล่าเรื่องในอดีตว่า
ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในเมือง
พาราณสี พระโอรสของพระองค์ทรงพระนามว่าพรหมทัตกุมาร
และบุตรของเศรษฐีเมืองพาราณสี มีชื่อว่า มหาธนกุมาร
กุมารทั้งสองเป็นสหายกันมาตั้งแต่เล็ก ได้เรียนศิลปะในสํานัก
อาจารย์เดียวกัน ต่อมาพรหมทัตกุมารได้ครองราชสมบัติ บุตร
เศรษฐีก็ได้อยู่ในราชสำนักนั้น ในเมืองพาราณสีมีนางวรรณ
ทาสีคนหนึ่ง เป็นหญิงงามเมือง มีรูปร่างงดงาม บุตรเศรษฐีได้
ให้ทรัพย์วันละ 9,000 กหาปณะ เพื่ออภิรมย์อยู่กับนาง แม้ได้
ตำแหน่งเศรษฐีแล้วก็ยังให้อยู่เช่นเดิม
ท่านเศรษฐีต้องเข้าเฝ้าพระราชาวันละ ๓ ครั้ง วันหนึ่ง
เมื่อเศรษฐีเข้าเฝ้าพระราชาในเวลาเย็น ได้ปราศรัยอยู่กับพระ
ราชาจนพลบค่ำา จึงออกจากราชสํานัก คิดว่า เวลานี้ถ้าเราจะ
ไปบ้านก่อน แล้วมาหาหญิงงามเมืองก็จะไม่สะดวก เราควรไป
บ้านของนางก่อน แล้วให้คนรับใช้กลับไปที่บ้าน ส่วนตนไปบ้าน
หญิงงามเมือง แต่เนื่องจากไม่ได้นำทรัพย์ไปด้วย หญิงงาม
เมืองคิดว่า ถ้าวันนี้เราให้โอกาส แม้วันอื่นๆ ก็จะมามือเปล่าอีก
เมื่อเป็นเช่นนี้ เราจะเสื่อมจากทรัพย์ คิดดังนี้แล้ว จึงกล่าวกับ