การให้ที่ยากยิ่ง : หน้า 257/591

สิ่งที่ทำได้ยาก เมื่อให้ไปแล้ว ๒๕๖ สิ่งที่พูดออกไปก็ไม่มีผล ผู้ที่ให้ปฏิญญาแล้วบั่นทอนความโลภได้ จัดว่าทําสิ่งที่ทําได้ยากยิ่งกว่าการกลืนดาบ และการให้ปฏิญญา นั้นอีก” พระราชาฟังแล้วก็ฉุกคิดว่า แม้แต่ตัวเราเองก็ได้ให้ พระเทวีตามคำสัญญา เราทำสิ่งที่ทำได้ยากหนอ คิดดังนี้แล้ว ความโศกก็เบาบางลงกว่าเดิม พระองค์ฉุกคิดขึ้นอีกว่า คนที่ ฉลาดเกินเสนกบัณฑิตไม่มี เราถามเสนกะบ้างดีกว่า ทรงเอ่ยถาม เสนกบัณฑิตว่า “พ่อเสนกะ สิ่งที่ทำได้ยากยิ่งกว่านี้มีอีกไหม” พระโพธิสัตว์ได้ฟังดังนั้นรีบกราบทูลว่า “ข้าแต่มหาราช คนควรที่จะให้ทานไม่ว่าน้อยหรือมากก็ตาม ยังไม่ยากกระไรนัก แต่ผู้ใดก็ตามครั้นติดใจให้แล้ว ไม่เดือดร้อนใจในภายหลัง การ กระทําเช่นนั้นได้ชื่อว่า พระเจ้าข้า” ทําสิ่งที่ทำได้ยากกว่าสิ่งใดทั้งหมด พระราชาฟังดังนั้นทรงได้คิดทันทีว่า การที่เราตัดสินใจ ให้ไปแล้วเดือดร้อนเช่นนี้ ไม่สมควรแก่เราอย่างยิ่ง เมื่อคิดได้ ดังนี้แล้ว โรคที่เป็นอยู่ก็หายเป็นปลิดทิ้งโดยฉับพลันทันที ครั้นจบพระธรรมเทศนา ภิกษุนั้นก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า การที่บุคคลใด จะให้นั้น นับว่า เป็นสิ่งที่ยากอยู่แล้ว สำหรับผู้ที่ไม่รู้จักคำว่าให้ แม้เคยให้แล้วก็ ไม่ได้หมายความว่าจะขาดจากใจได้อย่างง่ายๆ การให้แล้ว