ธรรมะและเสียงร้องปริศนา : หน้า 42/591

ธรรมะเพื่อประชll เสียงร้องปริศนา ๔๑ เหล่าปุโรหิตมิจฉาทิฏฐิ ที่พระราชาได้ยินเสียงตอนกลางคืนว่า ทุ สะ นะ โส ดีที่พระนางมัลลิกาแนะนำให้ไปเข้าเฝ้าพระสัมมา สัมพุทธเจ้า จึงทรงรู้เรื่องราวทั้งหมดว่า เป็นเสียงของสัตว์ที่ ตกนรกทั้งสี่ชีวิต ซึ่งได้กล่าวคาถาพรรณนาความประมาทของ พวกตน แต่ยังไม่ทันจบ ก็กลับลงสู่โลหกุมภีนรกทันที ถึงกระนั้น ในใจลึกๆ ของพระราชายังมีความกังวล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้วาระจิต จึงทูลพระราชาให้เบา พระทัยว่า “มหาบพิตร พระองค์อย่ากังวลเลย อันตราย ทั้งหลายจะไม่เกิดขึ้นแก่พระองค์เพราะฟังเสียงเหล่านั้นแน่นอน มหาบพิตร เสียงสัตว์ที่เปล่งออกมาด้วยความทุกข์ทรมานนั้น ไม่ใช่พระองค์เท่านั้นที่ได้ยิน แม้พระราชาองค์ก่อนๆ ก็ได้ยินมา เช่นกัน ตอนแรกก็ทรงหลงเชื่อถ้อยคำของพวกพราหมณ์ผู้เห็น แก่ประโยชน์ส่วนตัว จนเกือบสร้างบาปอกุศล แต่ภายหลัง เชื่อคําของบัณฑิต จึงกลับใจทัน ไม่ต้องก่อเวรเช่นนั้น” พระเจ้า โกศลจึงทูลอาราธนาให้พระบรมศาสดาตรัสเล่าเรื่องราวเหล่านั้น พระพุทธองค์จึงทรงนำอดีตนิทานมาตรัสเล่าว่า *สมัยหนึ่ง พระเจ้าพรหมทัตเป็นพระราชาเมืองพาราณสี พระโพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลของพราหมณ์ที่มีสมบัติถึง ๘๐ โกฏิ *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๔๖๙