การไม่โลเลในชีวิต : หน้า 420/591

Dsuem ประชาช ผู้ถึงความพินาศ ៤១៩ บัดนี้เท่านั้น ที่เธอเป็นคนโลเล แม้ในปางก่อนก็เป็นผู้โลเล เหมือนกัน แม้บัณฑิตทั้งหลาย อาศัยความโลเลของเธอ ต้อง พลอยออกจากที่อยู่ของตนไปด้วย” ครั้นทรงแสดงพระธรรม เทศนานี้แล้ว จึงทรงประกาศอริยสัจ เมื่อจบพระธรรมเทศนา ภิกษุนั้นได้บรรลุอนาคามิผล เป็นผู้มีคติเที่ยงแท้แน่นอนต่อ หนทางพระนิพพาน จะเห็นว่า การไม่รีบปฏิบัติตามคำแนะนำพร่ำสอนของ บัณฑิตนั้น มีผลเสียหายมากต่อชีวิตของเรา อาจทำให้ประสบ กับปัญหา และถึงแก่ความตายดังเช่นกาในเรื่องนี้ แต่หากความ ผิดพลาดที่เกิดขึ้นในชีวิตประจําวัน เป็นสิ่งที่ไม่ร้ายแรงก็ยังทัน แก้ไขได้ เมื่อเราได้ทำผิดพลาดไปแล้ว อาจมีบางครั้งที่รู้สึก อยากจะย้อนเวลากลับไปเพื่อใช้ชีวิตให้ดีกว่าที่ผ่านมา แต่ก็สาย เกินไป แล้วคงจะดีไม่น้อยหากเราได้รู้ว่า จะดำเนินชีวิตให้ดี ที่สุดอย่างไร เพื่อจะได้ไม่ต้องหวนกลับมานึกเสียใจในชีวิตที่ ผ่านมาแล้วนั้น ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต คือการที่เกิดมา แล้วไม่ได้ทำความดี ถือเป็นเรื่องผิดพลาดที่ร้ายแรง ผิด วัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ถ้าเรามัวอ้างว่า เรื่องโน้น ก็สำคัญ เรื่องนี้ก็สำคัญ ทำให้ดูเหมือนว่าชีวิตไม่มีเวลาว่างเลย