ความหวังและการมีชีวิตที่มีเป้าหมาย : หน้า 395/591

suall ความหวังที่ควรตั้งใจ ๓๕๔ การมีชีวิตอยู่อย่างผู้มีความหวังนั้น ทำให้เราเกิด แรงบันดาลใจที่จะทําการงานต่างๆ ให้ประสบผลสําเร็จด้วยดี ความหวังทั้งปวงนั้น เราควรตั้งไว้เป็นเป้าหมายในใจ โดย เฉพาะความหวังอันสูงสุดที่มนุษย์ทุกๆ คน ควรตั้งเอาไว้ในใจ คือต้องหมั่นสั่งสมบุญบารมีทุกรูปแบบ โดยไม่หวาดหวั่นต่อ อุปสรรคใดๆ ทั้งสิ้น และตั้งใจมั่นว่า จะทำความบริสุทธิ์บริบูรณ์ ให้เกิดขึ้นจนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกาย ยิ่งกว่านั้นความหวังที่ จะนําเพ็ญบารมีเพื่อเข้าถึงฝั่งแห่งพระนิพพาน ยังเป็นความหวัง ที่เหนือโลก เป็นความหวังที่มนุษย์ และเทวดาสรรเสริญ ส่วน ความหวังอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ ไม่ใช่ความหวังที่มีความ บริสุทธิ์เป็นผล ยิ่งถ้าเป็นความหวังที่มีกามเป็นเหตุด้วยแล้ว ยิ่ง จะนําแต่ความทุกข์มาสู่ตนเท่านั้น *ดังเช่นในอดีต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเล่าเรื่อง ความหวังอันน่าความทุกข์มาให้เพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่ภิกษุรูปหนึ่ง ครั้งนั้นพระองค์ประทับอยู่พระเชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภถึง ภิกษุรูปหนึ่งที่อยากสึก เพราะถูกภรรยาเก่าหลอกลวง พระบรมศาสดาทรงเรียกภิกษุรูปนั้นมา แล้วตรัสถามว่า *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๕๓