เรื่องของยักษ์และพระโพธิสัตว์ : หน้า 226/591

Dsuem ประชาช ขอจงเป็นอยู่เถิด ก่อนที่ยักษ์จะมาสิงอยู่ที่ศาลาหลังนี้ ได้ขอพรจากท้าว เวสสวัณหลังจากที่ได้รับใช้อยู่ถึง ๑๒ ปีว่า “ขอให้ข้าพเจ้าได้กิน มนุษย์ที่เข้ามายังศาลานี้ ยกเว้นผู้ที่กล่าวโต้ตอบกันในขณะจาม ว่า ขอท่านจงเป็นอยู่เถิด นอกนั้นขอให้ข้าพเจ้ากินได้ทั้งหมด” เมื่อยักษ์เห็นสองพ่อลูกเข้ามาพัก ก็คิดจะให้บิดาพระโพธิสัตว์จาม จึงโปรยฝุ่นลงด้วยอานุภาพของตน ฝุ่นนั้นได้ปลิวเข้าไปในจมูก ของบิดาพระโพธิสัตว์ จึงทำให้จามทั้งที่ยังนอนอยู่ เมื่อพระ โพธิสัตว์มิได้กล่าวว่า ขอท่านจงเป็นอยู่เถิด ยักษ์จึงลงจากขอ หมายจะจับกิน พระโพธิสัตว์เห็นยักษ์ไต่ลงมาจึงคิดว่า เจ้ายักษ์นี้ คงทำให้บิดาของเราจาม แล้วจะจับกินคนที่ไม่กล่าวว่า ขอให้ ท่านจงเป็นอยู่เถิด จึงรีบกล่าวว่า “ข้าแต่บิดา ขอท่านจงเป็นอยู่ ๑๒๐ ปี ขอปีศาจจงอย่ากินฉันเลย ท่านจงเป็นอยู่ ๑๒๐ ปีเถิด” ยักษ์ได้ฟังค่าของพระโพธิสัตว์แล้วว่าพึงว่า “เราไม่ สามารถจะกินผู้นี้ได้ แต่เราจะกินบิดาของเขา” ว่าแล้วก็ไปหาบิดา ฝ่ายบิดาพระโพธิสัตว์เห็นยักษ์ตรงมาคิดว่า เจ้ายักษ์คงจับคนที่ ไม่กล่าวตอบว่า ขอให้ท่านจงเป็นอยู่เถิด ฉะนั้นเราจักกล่าวตอบ คิดดังนี้แล้วรีบกล่าวว่า “แม้ลูกจงเป็นอยู่ ๑๒๐ ปีเถิด พวก ปีศาจจงกินยาพิษ ลูกจงมีอายุยืนถึง ๑๒๐ ปีเถิด” ยักษ์ได้ฟัง ดังนั้นจับกินไม่ได้ทั้งสองคน จึงถอยกลับไป