ข้อความต้นฉบับในหน้า
ยอดผู้นำและผู้บริหาร
២៩២
พระราชาจึงมีรับสั่งให้นายขมังธนูทั้งหลายไปจับกระบี่ทั้งหมด
เพื่อนำมันเหลวของมันมาทำยารักษาแผลของช้าง
นายขมังธนูพากันเดินทางไปที่พระราชอุทยาน แล้วยิง
กระบี่ทั้ง ๕๐๐ ตัว ส่วนหัวหน้ากระบี่ที่หัวดื้อไม่เชื่อฟังพระโพธิสัตว์
ก็ถูกยิงบาดเจ็บสาหัส ได้ประคับประคองตัวหลบหนีไปไม่ยอม
ล้มตายในที่นั้นกระเสือกกระสนจนกระทั่งถึงที่อยู่ของพระโพธิสัตว์
เมื่อไปถึงยังไม่ทันมีโอกาสพูด ก็ล้มลงขาดใจตายทันที บริวาร
ของพระโพธิสัตว์เห็นเช่นนั้น จึงเล่าเรื่องราวให้พระโพธิสัตว์
พระโพธิสัตว์ห้อมล้อมด้วยหมู่บริวารทั้งหลาย ได้กล่าวว่า
“ธรรมดา พวกที่ไม่ยอมเชื่อโอวาทของบัณฑิตทั้งหลาย ย่อม
ประสบกับความพินาศเช่นนี้”
เมื่อจะถือโอกาสนี้ว่ากล่าวตักเตือนบริวารของตน พระ
โพธิสัตว์จึงกล่าวให้โอวาทด้วยความปรารถนาดีว่า “ผู้ที่จองเวร
อยู่ในที่ใดก็ตาม เราไม่ควรอยู่ในที่นั้น จะอยู่เพียงคืนสองคืนก็
เป็นทุกข์ คนที่เป็นหัวหน้ามีใจไม่หนักแน่น เบาใจคล้อยเชื่อง่าย
สาเหตุเพียงเล็กน้อยเท่านี้ ก็สามารถที่จะให้หมู่ญาติพินาศได้
เหมือนกระบีตัวนี้ทําให้บริวารทั้งหลายต้องเดือดร้อนตามไปด้วย
คนพาลไม่มีปัญญา และไม่ยอมฟังความคิดเห็นของผู้อื่น
บุคคลเช่นนี้จะเป็นผู้นำ และผู้บริหารที่ดีไม่ได้ ส่วนผู้ใดก็ตาม มีศีล