ธรรมะเพื่อประชา: การหลีกเลี่ยงภัย : หน้า 456/591

ธรรมะเพื่อประชา ระแวงภัยที่ควรระแวง ๔๕๕ หางนาคเช่นอย่างนี้ทุกครั้ง และวิธีที่นาคจะหนีรอดจากการจับ ก็คือ ถ้านาคตนไหนรู้ว่ากำลังถูกพญาครุฑตามจับ จะรีบกลืน ก้อนหินหนักๆ ไว้ในท้อง เพื่อพญาครุฑจะได้ยกไม่ขึ้น นี่เป็นวิธีที่ จะช่วยตนเองให้พ้นภัย แต่หากนาคตนนั้นกลืนก้อนหินไม่ทัน ก็จะถูกพญาครุฑเฉี่ยวไป ครั้นจับนาคได้แล้ว ครุฑก็มุ่งหน้ากลับ ถิ่นที่อยู่ของตนด้วยกำลังอันมหาศาล ครั้งนั้น นาคที่ถูกพญาครุฑจับได้คิดว่า เราจะต้องสลัด ให้หลุดจากการจับให้ได้ จึงรอโอกาส จนกระทั่งครุฑบินผ่านต้น นิโครธต้นใหญ่ต้นหนึ่ง นาคจึงใช้ขนดสอดพันเข้ากับต้นไม้ใหญ่ ทันที แต่ด้วยความเร็วแรงของการบิน วิธีการนั้นไม่อาจหยุด พญาครุฑไว้ได้ ต้นนิโครธถอนขึ้นเพราะความเร็วในการบินของ พญาครุฑ พญานาคก็ไม่ยอมปล่อยต้นไม้ใหญ่ พญาครุฑจึงนำ ทั้งนาคและต้นไม้ไปถึงที่อยู่ของตน จากนั้นก็ฉีกท้องของพญานาค กินมันข้น แล้วทิ้งซากลงทะเลไป ขณะเมื่อพญาครุฑกำลังกินพญานาคอยู่นั้น มีนกตัวหนึ่ง เกาะที่ต้นนิโครธอยู่ด้วย หลังจากพญาครุฑทิ้งต้นนิโครธไปแล้ว มันก็บินมาเกาะระหว่างกิ่งของต้นโกฏิสิมพลี รุกขเทวาเห็น นกน้อยนั้นก็สะดุ้งกลัวจนตัวสั่นด้วยคิดว่า ต่อไปนกตัวนี้ จะอุจจาระรดลำต้นเรา จากนั้นพุ่มไทรหรือพุ่มไม้ป่าจะขึ้นท่วม วิมานเรา เห็นทีวิมานของเราจะพินาศเพราะเหตุนี้เป็นแน่