ความอัศจรรย์แห่งมนต์ : หน้า 479/591

ธรร ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๒) ៤៧៨ สติพินิจพิจารณา ก็อาจก่อให้เกิดโทษได้ เหมือนน้ำที่เราดื่มกิน ดับกระหายทุกวันนั้น สามารถให้โทษแก่เราได้เช่นกัน ในยามที่ เราเกิดกระหายน้ำอย่างมาก หากดื่มด้วยความเร่งรีบ โดยไม่ ระมัดระวังก็อาจสําลัก หรือดื่มมากเกินไปจนเกิดอาการจุกเสียด หรือบางครั้งนํ้าอาจท่วมปอดตายได้เช่นกัน เรื่องราวเกี่ยวกับความอัศจรรย์แห่งมนต์ของพระโพธิสัตว์ ซึ่งท่านได้เรียนมาจากมารดาผู้เป็นยักษิณี แล้วได้เดินทางเข้า รับราชการในเมืองพาราณสี โดยมีบิดาเป็นผู้แนะนํา เมื่อรับ ราชการแล้ว ปุโรหิตยังไม่เคยเห็นพระโพธิสัตว์แสดงอานุภาพ ของมนต์ให้ประจักษ์ จึงกราบทูลพระราชาให้ทรงทดสอบ อานุภาพแห่งมนต์ พระราชาทรงเห็นด้วย ทั้งสองจึงถือดวงแก้ว ดวงที่สำคัญและมีค่ามากลงจากปราสาท พากันเดินวนเวียน อยู่ในพระราชนิเวศน์ ๓ ครั้ง แล้วพาดบันไดปีนขึ้นไปนอกก๋าแพง เข้าไปในศาลยุติธรรม นั่งพักที่นั่นสักครู่หนึ่งก็เดินกลับออกมา พาดบันไดที่ใหม่ตรงบริเวณปลายกำแพงอีกด้านหนึ่ง จากนั้นได้ เดินวนรอบสระโบกขรณี ๓ รอบ แล้วลงไปในสระโบกขรณี วางแก้วมณีไว้ในสระนั้น หลังจากนั้นทั้งสองพากันเดินขึ้น ปราสาทเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รุ่งขึ้น พระราชารับสั่งให้พระโพธิสัตว์เข้าเฝ้า พลางตรัสว่า “ดูก่อนเจ้าพราหมณ์ แก้วที่ถูกลักไปมีค่าควรเมืองทีเดียว ท่าน