ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผู้ควรประดับดอกไม้ทิพย์
๓๖๐
แหลมคม และเหมือนถูกบีบรัดด้วยแผ่นเหล็ก ล้มลงนอนร้อง
ครวญครางบนพื้นมหาชนเห็นอย่างนั้น พากันถามว่าเกิดอะไรขึ้น
ปุโรหิตสารภาพว่า ที่ตนเองเป็นเช่นนี้คงเพราะการพูดเท็จ เพื่อ
ขอดอกไม้ทิพย์กับเทพบุตร แล้วอ้อนวอนมหาชนว่า โปรดช่วย
นําเอาดอกไม้ออกจากศีรษะด้วยเถิด ตอนนี้ทุกข์ทรมานเหลือเกิน
ทุกคนต่างก็ช่วยกันปลดดอกไม้ แต่ไม่สามารถปลดออก
ได้ ด้วยอานุภาพแห่งวิบากกรรมของปุโรหิตนั้น มหาชนพากัน
หามท่านปุโรหิตไปส่งที่บ้านปุโรหิตร้องครวญครางอยู่ที่บ้านตลอด
๗ วัน แต่ไม่มีวี่แววว่าจะปลดดอกไม้ออกได้ พระราชาและ
เหล่าอำมาตย์ปรึกษากันว่า จะทำอย่างไรจึงจะช่วยปุโรหิตผู้
ทุศีลนี้ได้ ในที่สุดพากันลงความเห็นว่า ต้องจัดมหรสพครั้ง
ใหญ่อีกครั้ง เพื่อว่าเทพบุตรมาอีก จะได้ช่วยอ้อนวอนเหล่าเทวา
ให้ช่วยเหลือ ในมหานครก็เลยมีการแสดงมหรสพขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
เทพบุตรทั้งหลายก็พากันมาอีก
มหาชนช่วยกันหามปุโรหิตลวงโลกนั้นมาวางไว้เบื้องหน้า
ปุโรหิตอ้อนวอนเหล่าเทวดาด้วยน้ำเสียงที่น่าเวทนายิ่งว่า
“ขอท่านโปรดไว้ชีวิตข้าพเจ้าด้วยเถิด” เทพบุตรเหล่านั้นไม่
ต้องการให้มหาชนเอาแบบอย่างที่ไม่ดี จึงพากันติเตียน
ท่ามกลางสมาคมว่า “ดอกไม้เหล่านี้ ไม่สมควรแก่ผู้ทุศีลที่มีแต่