ตัณหาไม่สิ้นสุด : หน้า 97/591

ตัณหาไม่สิ้นสุด ៩៦ การที่มนุษย์จะมีความสุขได้ ต้องเริ่มต้นที่จิตใจของ แต่ละคนกันก่อน ใจนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของความสุข หากถ้าใจ เป็นสุขแล้ว ทุกอย่างก็จะพลอยดีตามไปด้วย ที่คนเราหาความสุข ไม่ค่อยได้นั้น เนื่องมาจากความทะยานอยาก หรือบางครั้งอาจ ไม่มีความทะยานอยากในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง แต่กลับเป็นทุกข์ใจ กับอดีต เพราะไปจมอยู่กับอดีตที่เคยผิดพลาด ถ้าไปนึกถึง ความผิดพลาดที่ผ่านไปแล้ว จะทำให้ใจเราเศร้าหมอง ซ้ำร้าย กว่านั้น ยังวิตกกังวลกลัวไปถึงในอนาคตอีก จนกลายเป็น มะเร็งร้ายในอารมณ์ที่บั่นทอนสุขภาพจิต ถ้าเราอยากมีความสุข หลุดพ้นจากอารมณ์อันไม่น่าปรารถนาเราต้องรู้จักปลดปล่อยวาง ไม่ไปนึกคิดถึงมัน เปลี่ยนอารมณ์ไม่ดีนั้นให้มาเป็นอารมณ์ดี ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ ทำความดี อย่าให้ใจว่างจากกุศลธรรม และดีที่สุดต้องหมั่นฝึกฝนอบรมใจ ด้วยการเจริญสมาธิภาวนา แล้วเราจะพบกับความสุขที่แท้จริง มีวาระแห่งพระพุทธภาษิตใน ตัณหาสูตร ความว่า “ตณฺหาย นียติ โลโก ตณฺหาย ปริกิสฺสติ ตณฺหาย เอกธมฺมสฺส สพฺเพว วสมนฺวคู โลกอันตัณหาย่อมนำพาไป อันตัณหาย่อมผลักไสไป โลกทั้งหมดเป็นไปตามอำนาจของธรรมอย่างหนึ่ง คือตัณหา”