ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 170/591

ธรรมะเพื่อประชาชll สำรวมอินทรีย์ นำ ชีวี พ้นทุกข์ ១៦៩ “ดูก่อนพ่อไก่น้อยสีแดงผู้มีขนสวยงามเกินกว่าใครในป่านี้ ขอให้ ท่านลงมาจากกิ่งไม้ที่เกาะอยู่เถิด เราจะยอมเป็นภรรยาของท่าน ไก่น้อยตัวประเสริฐของฉัน ฉันมีความสุขที่ไม่มีสิ่งใดเปรียบ รอท่านอยู่ ขอท่านจงลงมาเถิด” ไก่พระโพธิสัตว์ได้ฟังดังนั้น มีสติ รู้เท่าทันในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น คิดในใจว่า เจ้าแมวตัวนี้กัดกิน ญาติของเราหมดแล้ว บัดนี้คงอยากกินเราแน่นอน เราจะไล่มัน ไปดีกว่า คิดแล้วก็กล่าวขึ้นว่า “เจ้าเป็นสัตว์ ๔ เท้าที่สวยงาม ส่วนฉันเป็นสัตว์ ๒ เท้า แมวกับไก่อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก ไปหา ตัวอื่นเป็นคู่ครองเถิด เราไม่ต้องการแมวอย่างเจ้าหรอก” นางแมวฟังคำพระโพธิสัตว์ก็ยังไม่ยอมแพ้ คิดในใจว่า เราจะล่อลวงไก่ตัวนี้ไปกินให้ได้ จึงพูดว่า “ฉันจะยอมเป็น ภรรยาแสนดี จะทำอะไรเพื่อท่านทุกอย่าง ไม่ยอมแบ่งใจไปให้ ใครเลย ท่านคือชีวิตฉัน อย่าผลักไสไล่ส่งฉันเลย ท่านจะได้พบ ฉันผู้เป็นพรหมจาริณี เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง” แม้ได้ฟังดัง นั้นแล้วก็ตาม ด้วยความเป็นผู้รู้ทันเหตุการณ์ พระโพธิสัตว์ก็ไม่ หลงกล คิดในใจว่า เห็นทีเราจะต้องขู่ให้แมวตัวนี้หนีไป คิดแล้ว ก็พูดขึ้นอย่างไม่แยแสว่า “ดูก่อนเจ้าโจรลักไก่ จงไปไกลๆ เถิด เราไม่มีทางหลงกลเจ้าหรอก เจ้าจะทําอะไรเราได้ เจ้าไม่ต้องการ เราเป็นสามีหรอก อย่ามาทำเป็นพูดดีเลย ไปหลอกผู้อื่นเถิด ผู้อื่นอาจหลงกลเจ้าก็ได้” เมื่อพระโพธิสัตว์กล่าวดังนี้แล้ว