ระแวงภัยที่ควรระแวง : หน้า 453/591

ระแวงภัยที่ควรระแวง ๔๕๒ บัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน แม้จะเกิดเป็นปุถุชนคน ธรรมดา ท่านก็ไม่ประมาทในการใช้ชีวิต ด้วยท่านมองเห็นโลกไป ตามความเป็นจริง อีกทั้งเป็นผู้เห็นภัยในเรื่องที่ควรระแวดระวัง แม้บางทีดูเหมือนจะเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย แต่นั่นไม่ได้ หมายความว่าเป็นคนวิตกจริต คนละประเด็นกัน คนที่วิตกจริต คือคนที่กังวลไปสารพัดเรื่อง โดยไม่ใช้ปัญญาพิจารณา ใคร่ครวญให้ถ่องแท้ก่อน แตกต่างกับคนที่มีความคิด และใช้ ปัญญาพิจารณาให้รอบคอบ ดังเช่นเหล่าบัณฑิตนักปราชญ์ ทั้งหลายโดยสิ้นเชิง *ในสมัยพุทธกาล มีกุลบุตรจำนวนหนึ่ง เมื่อได้ฟัง พระธรรมเทศนาของพระบรมศาสดาแล้ว มองเห็นภัยใน สังสารวัฏว่า เป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยทุกข์นานัปการ จึง ปรารถนาที่จะหยุดการเวียนว่ายตายเกิด ได้พร้อมใจกัน ออกบวชเป็นพระภิกษุถึง ๕๐๐ รูป ซึ่งในสมัยก่อนนั้นภิกษุ สามเณรที่ตั้งใจออกบวช เพื่อแสวงหาหนทางของพระนิพพาน หนทางแห่งการหลุดพ้นนั้น จะพากันออกบวชกันเป็นทีมใหญ่ ทีเดียว เพราะการทำงานเป็นทีมสำคัญมาก จะเป็นพลังหมู่ที่ *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๓๙๕