ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ความหวังที่ควรตั้งใจ
៣៩៩
คำหวานเรา ไม่เห็นเกิดประโยชน์อันใดเลย ตอนนี้กำลังพลเรา
ก็ร่อยหรอ เราสงสัยว่าแม้แต่ตัวเราเองก็คงเอาชีวิตไม่รอด
เราจะกลับแน่นอน”
เมื่อพระราชาตรัสเช่นนี้ นางจึงกล่าวว่า “มหาบพิตร
ชื่อของดิฉัน อยู่ในคำพูดของพระองค์นั่นแหละ” พระราชารีบ
ไปหาพระดาบสพลางตอบว่า ชื่อของนาง คืออาสังกา พระดาบส
จึงอนุญาตว่า “เมื่อท่านรู้ชื่อธิดาเรา ก็สามารถนำนางไปได้”
พระราชารีบเข้าไปหานางกุมารี และตรัสว่า “พระดาบสบิดา
อนุญาตให้พี่น่าเจ้าออกจากป่าหิมพานต์แล้ว” ก่อนที่จะจากไป
นางกุมาริกาได้ไปกราบลาบิดาผู้เป็นพระดาบส และได้ออกจาก
ป่าหิมพานต์พร้อมกับพระราชา
ตลอด ๓ ปีที่ผ่านมานั้น พระราชาต้องพบกับความยาก
ลำาบาก และความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง เพียงเพราะความ
ใจอ่อน และยอมแพ้ต่อกามกิเลสนั่นเอง ครั้นออกจากป่าแล้ว
ก็กลับไปอยู่เมืองพาราณสี พระดาบสไม่เสื่อมจากฌาน ละโลก
แล้วก็ได้ไปเกิดบนพรหมโลก
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงย้ำว่า “นางกุมารีนั้นได้เกิด
เป็นภรรยาเก่าของเธอ ตัวเธอเป็นพระราชาที่ได้รับความ
ลำบากเพราะนาง ส่วนพระดาบสก็คือเรานั่นเอง” หลังจบ