ข้อความต้นฉบับในหน้า
แก้วมณีไม่มีหมอง
๑๒๖
ที่จะทำให้แก้วมณีหมอง จึงชวนกันไปไต่ถามดาบสว่า “พวก
ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในถ้ำแก้วมณีมาได้ ๗ ปีแล้ว และได้ช่วยกันถู
แก้วมณีด้วยขนที่เปื้อนด้วยเปือกตม เพื่อจะทําให้แก้วมณี
เศร้าหมอง แต่ยิ่งกูแก้วมณีกลับยิ่งใสแวววาวขึ้นกว่าเดิม
ข้าแต่ท่านพระดาบส พวกข้าพเจ้าจะทำอย่างไรจึงจะทำให้แก้ว
มณีหมองได้ ขอท่านพระดาบสช่วยแนะนำวิธีการด้วยเถิด”
พระดาบสตอบว่า “ดูก่อนสุกรทั้งหลาย ธรรมดาแก้วมณี
แก้วไพฑูรย์ย่อมมีเนื้อละเอียดใส ไม่มีผู้ใดกำจัดสีของแก้วมณีได้
ยิ่งขัดถูก็ยิ่งสุกใส ถ้าท่านทั้งหลายรำคาญใจ จงพากันย้ายไปอยู่
ที่อื่นจะดีกว่า” สุกรเหล่านั้นฟังคำชี้แจงดังนี้ ต่างพากันย้ายไป
อยู่ที่อื่นเพื่อความอยู่อย่างผาสุก พระบรมศาสดาทรงสรุปเรื่อง
นี้ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายย่อมไม่มีผู้ใดจะทำให้เสื่อมเสีย
เศร้าหมองได้ อุปมาเหมือนกับดวงแก้วมณี ซึ่งไม่มีผู้ใดทำให้
เศร้าหมองได้
อีกประการหนึ่ง เรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า ผู้ที่คิดใส่ร้ายผู้อื่น
เพื่อกำจัดคุณความดีของผู้อื่นนั้น ย่อมกลับได้ผลร้ายเอง เข้า
ทำนองสุภาษิตที่ว่า ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว เพราะเหตุนี้
เราไม่ควรคิดร้ายให้โทษต่อผู้อื่น แต่ควรจะมีเมตตาต่อกัน แล้ว
เราจะมีความสุขกันถ้วนหน้า