ความอัศจรรย์แห่งมนต์ : หน้า 472/591

ธรรมะเพื่อประชา ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๑) ๔๗๑ จึงตรัสถามว่า “มีอะไรกันหรืออุบาสก” กุฎมพีจึงเล่าความ สามารถพิเศษของบุตรชายตน พระผู้มีพระภาคเจ้าสดับดังนี้แล้ว จึงตรัสว่า “อุบาสก การที่เด็กจ่ารอยเท้าบนพื้นดินได้นั้น ยังไม่ น่าอัศจรรย์เท่าใด บัณฑิตในกาลก่อน สามารถจำรอยเท้าที่หาย ไปถึง ๑๒ ปีได้” จากนั้นทรงน่าอดีตนิทานมาเล่าว่า เมื่อครั้งที่พระเจ้าพรหมทัต ราชาแห่งเมืองพาราณสี ทรงมีมเหสีพระนางหนึ่ง มเหสีประพฤตินอกใจและถูกพระราชา จับได้ พระเทวีไม่ยอมรับ พร้อมกับสาบานว่า “หากหม่อมฉัน นอกใจพระองค์ ขอให้เกิดเป็นยักษิณีที่มีหน้าเหมือนม้า” หลัง จากสิ้นพระชนม์แล้ว พระนางได้ไปเกิดเป็นยักษิณีที่มีหน้า เหมือนม้า อาศัยอยู่ที่เชิงเขาแห่งหนึ่ง คอยจับมนุษย์ที่เดินทาง ข้ามดงกินเป็นอาหาร และได้ไปดูแลท้าวเวสสุวัณอยู่ ๓ ปี จึงได้ รับพรให้จับมนุษย์กินได้ในอาณาเขตยาว ๓๐ โยชน์ กว้าง ๕ โยชน์ วันหนึ่ง มีพราหมณ์หนุ่มรูปงาม เดินทางข้ามดงพร้อม ด้วยเหล่าบริวาร ได้พลัดหลงเข้ามาในเขตของนางยักษิณี ยักษิณีเห็นเช่นนั้นก็ดีใจ รีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วเหมือนลม จับพราหมณ์หนุ่มนั้นไว้ ครั้นได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลางดงามของพราหมณ์หนุ่ม ก็เกิดความรักใคร่ในพราหมณ์ จึงนำไปอยู่ด้วยกันในถ้ำ เมื่อ