ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 388/591

ธรรมะเพื่อประชาช หนวดเต่าเขากระต่าย ๓๘๗ เศรษฐีว่า “พวกเราเป็นวรรณทาสี ซึ่งจะให้เย้าหยอกเล่นเปล่าๆ นั้นไม่ได้ ท่านจงนำทรัพย์ 9,000 มาก่อน” เศรษฐีได้ขอร้องว่า “พรุ่งนี้เราจักนำมาให้ ๒ เท่าเลย” แต่นางไม่ยอมแล้วยังให้ พวกทาสีขับไล่ออกไป พวกคนรับใช้ลากคอเศรษฐีออกไปแล้ว ก็ปิดประตูไม่ให้เข้ามา เศรษฐีเกิดความสลดใจคิดว่า เราได้ให้ทรัพย์แก่หญิงนี้ ถึง ๘๐ โกฏิ แต่พอนางเห็นเรามามือเปล่าเพียงวันเดียว ก็ให้คน ลากคอเราออกมา โอ ขึ้นชื่อว่ามาตุคามช่างไม่น่ายินดีเลย คิด ดังนี้ก็เกิดความเบื่อหน่าย มองเห็นโทษในเบญจกามคุณ จึง คลายความก๋าหนัดกลับได้ปฏิกูลสัญญา เบื่อหน่ายในสังขาร ร่างกาย เบื่อหน่ายในชีวิตฆราวาส ไม่ยอมกลับบ้าน และไม่ไป เฝ้าพระราชาอีกเลย ท่านออกจากพระนคร แล้วเข้าป่าไปบวช เป็นฤๅษี สร้างอาศรมอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำคงคา พิจารณาถึงความ ไม่เที่ยงของชีวิต ทำฌาน และอภิญญาให้เกิดขึ้น มีชีวิตอยู่ อย่างเรียบง่าย โดยอาศัยผลไม้ในป่าเป็นอาหาร เมื่อพระเจ้าพรหมทัตไม่เห็นมหาธนเศรษฐีเข้าเฝ้า จึง ตรัสถามว่า “สหายของเราไปไหน” ครั้นรู้เรื่องราว จึงรับสั่งให้ เรียกหญิงงามเมืองมา ตรัสถามว่า “ได้ยินว่า เจ้าไม่ได้ทรัพย์วัน เดียวเท่านั้น ก็ให้พวกทาสีลากคอสหายของเราออกไปจริงหรือ”