ข้อความต้นฉบับในหน้า
คาถากัน ยักษ์ ตอน ที่ (๑)
៩៥៦
การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับตัวของเรา และ
มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ เพราะเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้ชีวิตได้
เข้าถึงความบริสุทธิ์ภายในและความสุขที่แท้จริง วัตถุประสงค์
ที่เราเกิดมาในภพชาติหนึ่งๆ ก็เพื่อมุ่งแสวงหาความบริสุทธิ์
หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ จากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร
หนทางสายกลางที่จะดำเนินจิตเข้าไปสู่ภายใน เป็นทางรอด
ทางเดียวเท่านั้น เป็นหนทางสู่อิสรภาพจากอาสวกิเลสทั้งหลาย
ดังนั้นเราควรจะดำเนินจิตของเราเข้าสู่เส้นทางสายกลางของ
พระอริยเจ้าให้ได้ จะได้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานไปด้วย
มีวาระแห่งภาษิตใน อาฏานาฏิยสูตร ความว่า
“เย จาปิ นิพฺพุตา โลเก
เต ชนา อปิสุณา
ยถาภูต วิปสฺสิสุ่
มหนฺตา วีตสารทา
หิต เทวมนุสฺสานํ
วิชชาจรณสมฺปนฺนํ
ย์ นมสฺสนฺติ โคตม์
มหนฺนํ วีตสารทำ
พระพุทธเจ้าเหล่าใด ผู้ดับแล้วในโลก ทรงเห็นแจ้งแล้ว
ตามความเป็นจริง พระพุทธเจ้าเหล่านั้นเป็นผู้ไม่ส่อเสียด
เป็นผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากความครั่นคร้าม เทวดาและมนุษย์
ทั้งหลาย นอบน้อมพระพุทธเจ้าพระองค์ใด ผู้โคตมโคตร
ทรงเกื้อกูลแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทรงถึงพร้อมด้วย
วิชชาและจรณะ เป็นผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากความครั่นคร้าม”