ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
เมตตา บารมี
๓๓๙
ก็หามิได้ เราทำอย่างนี้มิได้ปรารถนาความเป็นท้าวสักกะจอม
เทพหรือเป็นพรหมเลย แต่เราปรารถนาสัพพัญญุตญาณซึ่งเป็น
ที่รักยิ่งของเรามากกว่างาคู่นี้ ตั้งร้อยเท่าพันเท่า ขอบุญนี้จง
เป็นพลวปัจจัยแห่งการได้บรรลุพระสัพพัญญุตญาณเถิด” แล้ว
ท่านถามนายพรานว่า “สหายเอ๋ย กว่าท่านจะมาถึงที่นี่ ใช้เวลา
นานเท่าไร” เมื่อทราบว่าใช้เวลา ๗ ปี ๗ เดือน ๗ วัน จึง
บอกนายพรานว่า “ด้วยอานุภาพแห่งงาคู่นี้ ท่านจักถึงพระนคร
พาราณสีภายในเจ็ดวันเท่านั้น”
พญาช้างได้ป้องกันภัยให้นายพรานเป็นอย่างดี ท่านได้
ไปส่งนายพรานพร้อมทั้งตั้งสัตยาธิษฐานว่า “เราได้รับทุกข์
ทรมานประดุจผู้ถูกลูกศรเสียบแทงแล้ว แม้จะถูกเวทนาครอบงำ
ก็ไม่มีจิตคิดประทุษร้ายในบุคคลอื่น มีใจประกอบด้วยความ
เมตตาในผู้ประทุษร้าย ด้วยความสัตย์จริงตามที่เรากล่าวนี้ ขอ
สัตว์ร้ายในไพรสณฑ์ อย่าได้มากล้ำกรายนายพรานผู้นี้เลย”
เมื่อพญาช้างส่งนายพรานไปแล้ว ท่านก็เสียชีวิตทันที แล้วได้ไป
บังเกิดบนสวรรค์
เรื่องนี้เป็นตัวอย่างของความเป็นผู้ไม่ผูกพยาบาทจอง
เวรใคร อีกทั้งมีใจประกอบด้วยมหากรุณาของพระโพธิสัตว์
พวกเราทุกคนคงเข้าใจแล้วว่า กว่าใครจะมาเป็นพระสัมมา