เรื่องราวของพระโสดาบันและความปรองดอง : หน้า 445/591

ธรร โกรธกันไปทำไม ๔๔๔ เมื่อเขาบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันแล้ว พระศาสดา ทรงให้เขาถือบาตร และพาไปบ้านของอ๋ามาตย์อีกคนหนึ่ง อ๋ามาตย์นั้นออกมาเชื้อเชิญว่า “ขอเชิญเสด็จเข้าไปเถิด พระเจ้าข้า” แล้วทูลเสด็จเข้าไปในบ้าน อัญเชิญให้ประทับนั่ง อ๋ามาตย์ที่ตามเสด็จก็ถือบาตรตามเข้าไปพร้อมพระศาสดา พระองค์ตรัสพรรณนาอานิสงส์แห่งเมตตา ครั้นเขามีจิตนุ่มนวล แล้ว จึงทรงประกาศสัจธรรม เมื่อจบสัจธรรม อำมาตย์นั้นก็ตั้ง อยู่ในโสดาปัตติผล ได้เป็นพระอริยบุคคลเช่นกัน จากนั้นอ่ามาต ทั้งสองต่างขอขมา งกันและกัน และมี ความสมัครสมานบันเทิงใจ มีอัธยาศัยร่วมกัน ในวันนั้นทั้งสอง ได้บริโภคอาหารร่วมกันต่อพระพักตร์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า หลังจากพระบรมศาสดาเสวยภัตตาหารแล้ว ทรงเสด็จกลับ พระวิหาร อ่ามาตย์ทั้งสองพากันถือดอกไม้ของหอมเครื่องลูบไล้ และเนยใส น้ำผึ้ง น้ำอ้อย เป็นต้น ออกไปส่งพระศาสดาด้วย ในเวลาเย็น ภิกษุทั้งหลายประชุมสนทนากัน กล่าว แสดงคุณของพระบรมศาสดาในธรรมสภาว่า “ดูก่อนอาวุโส ทั้งหลาย พระศาสดาทรงฝึกคนที่ควรฝึก ทรงฝึกมหาอำมาตย์ ทั้งสอง ซึ่งวิวาทกันมาช้านาน แม้พระราชาและญาติมิตร ก็ไม่ สามารถจะทําให้สามัคคีกันได้ แต่พระองค์ทรงทําให้ปรองดอง