ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 384/591

ธรรมะเพื่อประชาช หนวดเต่าเขากระต่าย ๓๘๓ มีคำกล่าวที่ว่า ชีวิต คือการต่อสู้ แต่การต่อสู้ที่เข้าใจกัน นั้น ยังเป็นความเข้าใจในระดับพื้นฐาน เช่นต่อสู้กันในเชิงธุรกิจ ในเรื่องการทำมาหากิน ต้องแก่งแย่งกัน ชิงดีกัน มีทั้งคู่แข่ง และคู่แค้น ต้องกระทบกระทั่งเบียดเบียนกัน บางครั้งต้อง ลงมือประทุษร้ายกัน เพราะขาดความอดกลั้น ความยับยั้งชั่งใจ ยามใดที่เราต้องเผชิญกับผู้ไม่ประสงค์ดี เผชิญกับการดูถูกดูหมิ่น ขอให้เราใช้สติปัญญาพิจารณาอย่าหุนหันพลันแล่น อย่าเสีย เวลาและความดี ไปราวีกับคนพาล ต้องรู้จักอดทน อดกลั้น ยับยั้งใจตนเองไว้ให้ดี เพราะเราไม่จำเป็นเลยที่จะต้องไปต่อสู้ หรือเอาชนะใคร เพราะชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เหนืออื่นใด คือการ ชนะใจตนเอง เมื่อเราชนะใจของเราแล้ว ชีวิตก็จะมีความสุข ความสมหวัง ดังนั้นการต่อสู้ที่แท้จริง คือต่อสู้กับกิเลสในใจของเรา ด้วยการฝึกฝนอบรมใจให้หยุดนิ่ง เราจะได้ช่วยกันสร้างโลกนี้ให้ เป็นสวรรค์บนดิน ด้วยการให้อภัยทาน และเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แบ่งปันความสุข ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน มีวาระพระบาลีที่พระเซนตเถระได้ภาษิตไว้ว่า “ทุปฺปพฺพชฺช์ เว ทุรธิวาสา เคหา ธมฺโม คมฺภีโร ทุรธิคมา โภคา