การไล่ล่าอำนาจของพญาสุนัขจิ้งจอก : หน้า 427/591

เป็นใหญ่ด้วยธรรม ๔๒๖ หินดาดนั้นมีโพรงไม้ ซึ่งสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันจึง ได้ยินมนต์นั้น และสามารถท่องจำจนแคล่วคล่อง ที่เป็นอย่างนี้ เพราะในอดีตชาติสุนัขจิ้งจอกตัวนั้นเคยเป็นพราหมณ์ที่ทรงจำ ปฐวีวิชัยมนต์ได้นั่นเอง พระโพธิสัตว์สาธยายมนต์จบแล้วก็ลุกไป ส่วนสุนัข จิ้งจอกก็ออกจากโพรงไม้ แล้วกล่าวว่า “ท่านพราหมณ์ผู้เจริญ มนต์นี้ข้าพเจ้าท่องได้ชำนาญยิ่งกว่าท่านเสียอีก” แล้วรีบวิ่งหนีไป พระโพธิสัตว์คิดว่า สุนัขจิ้งจอกตัวนี้จักทำอะไรไม่ดีเป็นแน่ จึง ติดตามไป สุนัขจิ้งจอกรู้ทันจึงได้หนีเข้าไปในป่า ได้ร่ายปฐวีวิชัย- มนต์บังคับสุนัขจิ้งจอกทั้งหลายให้อยู่ในอำนาจของตน อีกทั้ง ยังทำสัตว์ ๔ เท้า มีช้าง ม้า สิงโต เสือ กระต่าย เป็นต้น ให้ตก อยู่ในอำนาจของตน แล้วได้ตั้งตนเป็นพญาสัตว์ชื่อว่า สัพพทาฐะ มีนางสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเป็นภรรยา ทั้งสองได้นั่งบนหลังราชสีห์ ที่ยืนอยู่บนหลังช้าง ๒ เชือก คอยคุ้มกัน นับเป็นยศอันยิ่งใหญ่ ที่มันได้รับในครั้งนั้น พญาสุนัขจิ้งจอกมัวเมาด้วยลาภยศ เกิดมานะคิดจะชิง ราชสมบัติจากพระเจ้ากรุงพาราณสี จึงน่าหมู่สัตว์จตุบาท มากมายขบวนยาวถึง ๑๒ โยชน์ ไปกรุงพาราณสี แล้วพญา สุนัขจิ้งจอกได้ส่งสาสน์ไปถึงพระราชาว่า “จะมอบราชสมบัติให้ แต่โดยดี หรือว่าจะรบกัน” ชาวกรุงพาราณสีต่างสะดุ้งหวาดกลัว