แก้วมณีไม่มีหมอง : หน้า 125/591

แก้วมณีไม่มีหมอง ๑๒๔ “พวกท่านสงสัยใครล่ะ” พวกเดียรถีย์กราบทูลว่า “ทุกวันที่ผ่านมา นางเข้าไปอยู่ในวัดเชตวัน และที่พระเชตวันนั้นพวกข้าพระองค์ ยังไม่ได้ค้นดูเลย” พระราชาจึงทรงอนุญาต เมื่อได้รับอนุญาตจาก พระราชาแล้ว ก็พาอุปัฏฐากของตนไปค้นหาในวัดพระเชตวัน เห็นศพของนางอยู่ในกองขยะดอกไม้ เมื่อค้นหาเจอแล้ว ก็รีบ ไปกราบทูลพระราชาทันที ด้วยเหตุนี้ มหาชนที่อินทรีย์ยังอ่อนอยู่ก็เชื่อข่าวลือนี้ ว่าเป็นฝีมือของคนในพระพุทธศาสนา ส่วนผู้ที่มีปัญญา มีอินทรีย์แก่กล้าก็ไม่เชื่อ พระราชาจึงสั่งให้คนไปสืบดู ในที่สุด ก็รู้ว่าเป็นฝีมือของพวกเดียรถีย์ที่ฆ่านาง เพราะความแตกตรงที่ พวกนักเลงเมาเหล้าแล้วพลั้งปากพูดออกมา พระราชามีราช โองการให้จับพวกเดียรถีย์และนักเลงทั้งหมดไปประจานรอบเมือง เพื่อเปลื้องค่าครหาใส่ร้ายป้ายสีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สําหรับพระพุทธองค์นั้นทรงนิ่งเฉยต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตรัสสอนภิกษุทั้งหลายว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ไม่มีผู้ใดจะ ทำความเศร้าหมองให้เกิดแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลายได้ เหมือน กับบุคคลไม่อาจทําความเศร้าหมองให้เกิดแก่ดวงแก้วมณี" แล้วทรงตรัสเล่าเรื่องในอดีตเป็นอุปมาอุปไมยให้ภิกษุทั้งหลาย ฟังถึงสุกรกลุ่มหนึ่งที่พยายามทำแก้วมณีให้เศร้าหมอง แต่ไม่อาจ ทําได้สําเร็จ เรื่องมีอยู่ว่า