ความพินาศของกา : หน้า 419/591

ผู้ถึงความพินาศ ๔๑๘ พ่อครัวได้ยินเสียงจึงกลับเข้าไปดูในครัว เห็นกามาแอบ อยู่ก็คิดว่า กา ขโมยตัวนี้หวังจะกินเนื้อทอดของนายเรา ตัวเราต้องอาศัยท่านเศรษฐีเลี้ยงชีวิต มิใช่อาศัยกาพาลตัวนี้ เราอุตส่าห์ให้ที่อยู่ มันยังทรยศได้ พ่อครัวรีบปิดประตูครัว แล้วต้อนจับกา เมื่อจับกาได้ ก็ถอนขนจนหมด จากนั้นก็ตำขิง สดผสมกับเกลือป่น คลุกกับเนยเปรี้ยว แล้วทาจนทั่วตัวกา เมื่อทาเสร็จก็โยนขึ้นไปบนกระเช้า กาได้รับความเจ็บแสบแสน สาหัสนอนหายใจแขม่วๆ อยู่ในกระเช้านั่นเอง ครั้นเวลาเย็นพระโพธิสัตว์บินกลับมา เห็นกาประสบ ความพินาศ จึงพูดว่า “ดูก่อนเจ้ากาโลเล เจ้าไม่เชื่อฟังคำของเรา อาศัยความโลภของเจ้าเป็นเหตุ จึงต้องประสบทุกข์อย่างใหญ่ หลวง” ดังนี้แล้วกล่าวว่า “บุคคลใด เมื่อท่านผู้หวังดีมีความ เอ็นดูเกื้อกูลกล่าวสอนอยู่ แต่มิได้กระทำตามคำสอนของบุคคล นั้น จึงต้องนอนระทมทุกข์เหมือนกาไม่กระทำตามถ้อยคำของ นกพิราบ ต้องตกในเงื้อมมือของอมิตร นอนหายใจระทวยอยู่ ฉะนั้น” พระโพธิสัตว์คิดว่า บัดนี้เราไม่อาจอยู่ในที่นี้ได้ เพราะ เราทําให้เจ้าของบ้านต้องเดือดร้อน จึงบินไปอยู่ที่อื่น ส่วนกาก็ สิ้นชีวิตอยู่ในกระเช้านั้นเอง พระบรมศาสดาได้ตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุ มิใช่แต่ใน