ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 446/591

ธรรมะเพื่อประชาช โกรธกันไปทำไม ๔๔๕ กันได้ในวันเดียวเท่านั้น” พระบรมศาสดาได้เสด็จมาตรัสถามว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้พวกเธอนั่งประชุมสนทนากันด้วย เรื่องอะไร” เมื่อพระองค์ทรงรู้เรื่องราว จึงตรัสว่า “ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย เราได้ทำให้ชนทั้งสองสามัคคีกันมิใช่แต่ในบัดนี้ เท่านั้น แม้ในกาลก่อนเราก็ได้ทำแล้วเช่นกัน” แล้วทรงนำเรื่อง ในอดีตมาเล่าว่า ในอดีตกาล ครั้งเมื่อพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติ ในกรุงพาราณสี และเมื่อมหาชนกำลังจัดงานใหญ่เฉลิมฉลอง กันอยู่นั้น ทั้งมหาชน เทวดา นาค ครุฑ เป็นจำนวนมาก ต่าง พากันมาชมมหรสพอย่างเพลิดเพลิน ซึ่งในครั้งนั้น พญานาคได้ มาชมมหรสพด้วย พญานาคนั้นจำพญาครุฑไม่ได้ เพราะต่างฝ่าย ต่างแปลงกายมา และต่างมองไม่เห็นหน้า พญานาคจึงวางมือ พาดลงบนบ่าของพญาครุฑ พญาครุฑนึกในใจว่า ใครนะเอา มือวางบนบ่าของเรา เมื่อเหลียวไปดูก็รู้ว่า เป็นพญานาค ส่วนพญานาคก็จำได้ทันทีว่าเป็นพญาครุฑ พญานาคหวาดหวั่น ต่อมรณภัย จึงหนีไปที่ท่าน้ำ พญาครุฑก็ติดตามไปเพื่อจับ พญานาคนั้นกินให้ได้ ในสมัยนั้น พระโพธิสัตว์เป็นดาบสอาศัยอยู่ ณ บรรณศาลาใกล้ฝั่งแม่น้ำ กำลังสรงน้ำในแม่น้ำอยู่ เมื่อพญานาค