อานุภาพแห่งความจริงและบารมีของพระโพธิสัตว์ : หน้า 247/591

ธรร อานุภาพแห่งความจริง ๒๔๖ ที่เสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว และคุณที่มีอยู่ในตน จึงกล่าว อีกว่า “ปีกของเรามีอยู่ แต่ก็บินไปไม่ได้ เท้าทั้งสองของเรามีอยู่ แต่ก็เดินไปไม่ได้ มารดาและบิดาของเราออกไปหาอาหาร ดูก่อนไฟป่า ท่านจงถอยกลับไปเสียเถิด” ด้วยอานุภาพแห่งสัจจบารมีของพระโพธิสัตว์ ไฟป่าก็ไม่ สามารถเผาไหม้บริเวณนั้นประมาณ ๑๖ กรีส แต่ไฟป่ากลับไหม้ เลยไปในสถานที่แห่งอื่น พระพุทธองค์ตรัสต่อไปอีกว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การที่ไฟไม่ไหม้สถานที่แห่งนี้ ด้วยกำลังของเราในบัดนี้ก็หาไม่ แต่เป็นกำาลังเก่า เป็นอานุภาพพลังแห่งสัจจบารมีในสมัยที่เรา เป็นลูกนกคุ่ม” ครั้นจบพระธรรมเทศนา ภิกษุบางพวกได้เป็น พระโสดาบัน บางพวกได้เป็นพระสกทาคามี บางพวกเป็น พระอนาคามี และบางพวกได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่าการมีสัจจะนั้น เป็นคุณธรรม ที่สูงส่งมีอานุภาพมากมายมหาศาล และเป็นหนึ่งในบารมี ๑๐ ทัศ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราทรงบำเพ็ญมาแล้วในสมัยที่ พระองค์เป็นพระบรมโพธิสัตว์ พระองค์ได้บำเพ็ญบารมีเหล่านี้ อย่างเต็มที่ตลอดมา ดังนั้นพวกเราเหล่านักสร้างบารมี จึงฝึกฝนอบรม