ชีวิตของนักสร้างบารมี : หน้า 329/591

ชีวิตของนักสร้างบารมี ๓๒๘ ประพฤติพรหมจรรย์และยึดพระรัตนตรัยเป็นสรณะ เป็นพหูสูต ทรงพระไตรปิฎก ได้อภิญญาสมาบัติ สามารถท่องเที่ยวไปทาง อากาศได้ ส่วนอุบาสกบริวาร ๕๐๐ ก็เป็นผู้มีฤทธิ์มีเดชเหมือนกัน ทุกคนแม้ไม่ได้บวชเนื่องจากยังมีภารกิจอยู่ แต่ก็ประพฤติ พรหมจรรย์ รักษาศีลบริสุทธิ์บริบูรณ์ บริโภคอาหารมื้อเดียว ถ้าวันไหนเป็นวันอุโบสถ ทุกคนจะอธิษฐานองค์อุโบสถพร้อมกัน ตอนเย็นจะพากันไปวัดพระเชตวัน เพื่อสดับพระธรรมเทศนา เป็นประจํา ทําให้ชีวิตมีแต่ความเจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลก และ ทางธรรม เนื่องจากในเมืองสาวัตถีมีผู้คนอาศัยอยู่มากถึง ๑๘ โกฏิ ตกเย็นจะมีทั้งเสียงช้าง เสียงม้า เสียงคน และเสียงดนตรี ดังกระหึ่มไปทั่ว เพราะฉะนั้น เมื่อธัมมิกอุบาสกกลับถึงบ้าน แทนที่จะดูหนังดูละครตามประสาชาวโลก ท่านจะนั่งสมาธิ เข้าฌานสมาบัติตลอดปฐมยาม ระหว่างมัชฌิมยาม เสียงนั้น จึงสงบลง คืนหนึ่ง หลังจากที่ธัมมิกอุบาสกออกจากสมาบัติแล้ว นั่งพิจารณาธรรมว่า “เราอยู่เป็นสุขด้วยมรรคผลอันใด สุขนี้ เราได้เพราะอาศัยพระผู้มีพระภาคเจ้า” จึงเกิดจิตเลื่อมใสใน พระผู้มีพระภาคเจ้ามากยิ่งขึ้น จากนั้น ท่านนั่งเข้าที่กลับเข้าไปใหม่ เพื่อส่งใจไปถึง พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้เห็นในญาณว่า บัดนี้พระพุทธองค์กำลัง