ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
สิ่งที่ทำได้ยาก เมื่อให้ไปแล้ว
๒๕๓
ตรัสต่อไปว่า “ภิกษุ ไม่เพียงแต่ภพชาตินี้เท่านั้น แม้ในอดีต
เธอก็เคยถูกหญิงนี้ทําจนแทบเป็นบ้ามาแล้ว แต่อาศัยบัณฑิต
จึงรอดชีวิตมาได้” จากนั้นพระองค์ทรงนำอดีตมาเล่าว่า
เมื่อพระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์ ญาติทั้งหลาย
พากันตั้งชื่อว่า เสนกกุมาร เป็นผู้มีปัญญามาก ครั้นเติบโตขึ้น
ได้ศึกษาศิลปวิทยาจนสำเร็จแตกฉาน หลังจากเรียนจบแล้ว
ก็กลับมารับราชการเป็นอำมาตย์ของพระเจ้ามัททวะ ความเป็น
บัณฑิตของพระโพธิสัตว์ เป็นที่เล่าขานกันมาก
วันหนึ่ง บุตรชายของปุโรหิตมาเข้าเฝ้าพระราชา เห็น
อัครมเหสีของพระองค์เข้า เกิดจิตปฏิพัทธ์ชนิดที่ว่ากินไม่ได้
นอนไม่หลับ นอนอดอาหารอยู่ที่บ้าน ทำให้ล้มป่วยอยู่หลายวัน
พระราชาทรงไม่เห็นบุตรปุโรหิตมาเฝ้าจึงตรัสถามว่า “บุตร
ปุโรหิตหายไปไหนเล่า ทําไมจึงไม่มาเข้าเฝ้า
เมื่อพระองค์ทรงรู้เรื่องราวทั้งหมด จึงรับสั่งให้เรียก
บุตรปุโรหิตมา พลางตรัสว่า “เราจะมอบมเหสีของเราให้ท่าน
๗ วัน ท่านพามเหสีไปอยู่ที่บ้านได้วันที่ ๔ ให้นำมาคืนเราก็แล้วกัน”
เมื่อได้ฟังพระดำรัสเช่นนี้ บุตรปุโรหิตดีใจเหมือนได้แก้วทีเดียว
ได้นำมเหสีไปอยู่ที่บ้าน เมื่อได้อยู่อย่างใกล้ชิด ทั้งสองยิ่งรู้สึก
ผูกพันแน่นแฟ้นมากขึ้น จึงวางแผนหนีออกจากเมือง ไปอาศัย