วิสัยของบัณฑิตและการบำเพ็ญบุญ : หน้า 280/591

Dsuem ประชาช ขอ อย่าง พระอริยเจ้า ๒๗๕ ประโยชน์ตนอย่างแน่นอน เพราะชีวิตของท่านเหล่านั้น เป็นไป เพื่อส่วนรวม สร้างคุณประโยชน์ เพื่อนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งมวล นี่คือผู้มีปัญญาที่กล่าวถึงในพระคาถา หากเรารับรู้ดังนี้แล้ว เมื่อปรารถนาจะได้บุญกับท่าน ก็ควรใช้ สติปัญญาพินิจพิจารณาให้ดีว่า เราควรจะบำเพ็ญบุญกับท่าน อย่างไร วิสัยของบัณฑิต หากท่านดำรงอยู่ในเพศแห่งเนื้อนาบุญ ท่านย่อมรู้ว่า ควรจะวางตัวอย่างไร เพราะท่านตระหนักดีว่า การขอบ่อยๆ โดยไม่มีความพอดีนั้น ไม่เป็นที่รักของผู้ใด ท่าน จะขออย่างพระอริยเจ้า *ดังชีวิตในอดีตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สมัยที่ยังสร้างบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ขณะที่พระองค์ตรัสเรื่องนี้ ขึ้นมา ทรงประทับอยู่ที่เมืองอาฬวี และได้ปรารภเหตุที่มีพระภิกษุ พุทธสาวกไปขอวัสดุอุปกรณ์มาสร้างกุฏิที่พัก จนเกิดเรื่องราว ที่กล่าวขานกันอย่างกว้างขวาง พระองค์จึงตรัสเรียกภิกษุเหล่า นั้นมา แล้วให้ข้อคิดว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในกาลก่อนเมื่อ พระพุทธเจ้ายังไม่เสด็จอุบัติขึ้น บัณฑิตสมัยก่อนได้บรรพชาใน พาหิรลัทธิ แม้พระราชาจะทรงปวารณาแล้ว ก็ไม่ทูลขออะไร *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๒๔๖