ความอัศจรรย์แห่งมนต์ในพระโพธิสัตว์ : หน้า 483/591

ธรร ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๒) ៤៨២ พระโพธิสัตว์หวังดีกับตน แต่ด้วยมานะของกษัตริย์ จึงบังคับให้ พระโพธิสัตว์ชี้โจรให้พระองค์ทอดพระเนตร พระโพธิสัตว์ได้ ประกาศท่ามกลางมหาชนว่า “ข้าแต่มหาราช เหล่าโจรที่ลักขโมย แก้วมณี คือพระองค์กับปุโรหิตนั่นแหละพระเจ้าข้า” พระราชา และมหาชนฟังดังนี้ ต่างอัศจรรย์ในมนต์ของพระโพธิสัตว์ พากันยินดีปรีดาถ้วนหน้า ต่อมาหลังจากพระราชาสวรรคต มหาชนจึงพร้อมใจกันสถาปนาพระโพธิสัตว์ นครองราชย์สืบไป เราจะเห็นได้ว่า ความอัศจรรย์แห่งมนต์ในอดีตนั้น น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก แต่ถึงกระนั้นก็ตาม แม้จะมีมนต์วิเศษเช่นนี้ ก็ไม่อาจนําเราให้พ้นจากกองทุกข์ได้ มีมนต์ชนิดเดียวเท่านั้น คือคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่จะนำพาเรา และสรรพสัตว์ ผู้ปฏิบัติตามคำสอนให้พ้นจากทุกข์ได้จริง มนต์บทนี้น่าเรียนรู้ อย่างยิ่ง เป็นพุทธมนต์ที่เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่จะนำเราไปสู่สวรรค์ สู่นิพพานได้ ซึ่งเราจะเรียนรู้ได้ด้วยการเจริญสมาธิภาวนา ฉะนั้นให้ตั้งใจฝึกฝนอบรมใจของเราให้หยุดนิ่ง แล้วเราจะได้ เรียนมนต์วิเศษอย่างนี้กันทุกคน