ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
ผู้รักในการทำความดี
๒๑๓
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย คาถา
ธรรมบท ว่า
“อนุปุพเพน เมธาวี
โถก๋ โถก ขเณ ขณ
กมฺมาโร รชตสุเสว
นิทฺธเม มลมตฺตโน
ผู้มีปัญญา ทำกุศลอยู่คราวละน้อยๆ ทุกๆ ขณะโดย
ลำดับ พึงกำจัดมลทิน คือกิเลสของตนได้ เหมือนช่างทอง
ขจัดมลทินของทองให้หมดไปได้ฉะนั้น"
บุคคลที่ได้ชื่อว่า เมธาวี เพราะประกอบด้วยปัญญา
อันรุ่งเรืองในธรรม ทำกุศลเนืองนิตย์ บัณฑิตทำกุศลบ่อยๆ
ย่อมได้ชื่อว่า กำจัดมลทิน คือกิเลสมีราคะเป็นต้น เมื่อเป็นเช่นนี้
บัณฑิตย่อมเป็นผู้ชื่อว่า มีมลทินอันขจัดแล้ว คือปราศจากกิเลส
เหมือนช่างทองที่หลอมทองแล้วทุบเพียงครั้งเดียว ย่อมไม่อาจ
ขจัดมลทินให้หมดสิ้นไป และไม่สามารถนํามาทําเครื่องประดับ
ต่างๆ ได้ แต่เมื่อหลอมบ่อยๆ ทุบบ่อยๆ จึงจะขจัดมลทินออกได้
และยังเหมาะแก่การทําเครื่องประดับต่างๆ ได้ด้วย
บุคคลผู้ประกอบด้วยปัญญาอันเป็นเครื่องรักษาตน มี
ปกติอยู่ด้วยความไม่ประมาทนั้น สามารถพิจารณาเห็นโทษภัย
ในวัฏสงสารอันยาวไกล งหาเบื้องต้นท่ามกลาง และที่สุดมิได้
และหมั่นทำกุศลคุณความดีทีละเล็กทีละน้อย โดยไม่ย่อท้อต่อ