ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
ทำความดีต้องมี กุศโลบาย
๕๓๗
คําสอนในพระพุทธศาสนาเป็นคำสอนที่ทรงคุณค่าที่สุด
เพราะทุกถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากพระโอษฐ์ของพระสัมมาสัม
พุทธเจ้า เป็นประดุจถ้อยคำเพชรพลอย ที่กลั่นออกมาจากใจ
ที่ใสบริสุทธิ์ สามารถยังใจของผู้ฟังให้บริสุทธิ์ผ่องใส การที่เรา
ได้ดำรงตนอยู่ในคำสอนของพระพุทธองค์ จึงเป็นบุญลาภอัน
ประเสริฐยิ่ง การทำใจให้บริสุทธิ์ผ่องใสนั้น เป็นพระพุทโธวาท
หลักของพระองค์ ที่ตรัสไว้ในโอวาทปาติโมกข์ว่า สจิตตปริโยทปน
คือการทำจิตของตนให้ผ่องแผ้ว ซึ่งการที่เราจะทำใจให้บริสุทธิ์
ผ่องใสได้ ต้องนำใจกลับมาไว้ ณ ฐานที่ตั้งดั้งเดิมของใจ คือ
ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ได้ตลอดเวลา และต้องหมั่น
ประกอบความเพียรในทุกอิริยาบถด้วย
ปีติว่า
มีอุทานคาถาที่ท้าวสักกะจอมเทพได้ตรัสไว้ด้วยความ
“อโห ทานํ ปรมทานํ กสฺสเป สุปติฏฐิต
โอ หนอ ทานนี้เป็นทานอันเลิศ เราได้ถวายไว้ดีแล้ว
ในพระกัสสปเถรเจ้า”
คาถานี้เป็นเทวอุทานที่พระอินทร์ได้เปล่งออกมาจากใจ
หลังจากที่ได้ทําบุญใหญ่ คือได้ถวายทานกับพระอรหันต์ผู้เป็น
เนื้อนาบุญอันเลิศ อันเป็นเหตุให้พระองค์ได้ความเป็นจอมเทพ