พระเทวทัตและการเสื่อมจากประโยชน์ทั้งสองด้าน : หน้า 309/591

ท้งสองทาง ผู้เสียหายทั้งสอ ๓๐๘ ครั้งนั้นภิกษุทั้งหลาย พากันสนทนาในธรรมสภาว่า “ผู้มีอายุ ทั้งหลาย ขอนไม้ไหม้ไฟทั้งสองข้าง แต่ไม่ไหม้ในที่ท่ามกลาง เพราะเปื้อนคูถ แม้ฉันใด พระเทวทัตก็ฉันนั้น ได้เสื่อมจาก ประโยชน์ทั้งสองด้าน คือเสื่อมจากโภคะอันเป็นของคฤหัสถ์ และเมื่อบวชเข้ามาในพระพุทธศาสนา อันประกอบด้วยธรรมที่ นำสัตว์ออกจากทุกข์แล้ว ก็ไม่สามารถทำประโยชน์แห่งความ เป็นสมณะให้บริบูรณ์ได้” ครั้นพระบรมศาสดาเสด็จมาถึงทรงตรัสถามว่า “ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งประชุมสนทนากันด้วยเรื่องอะไร” เมื่อภิกษุกราบทูลพระองค์แล้วจึงทรงตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มิใช่แต่บัดนี้เท่านั้นที่เทวทัตพลาดจากประโยชน์ทั้งสอง แม้ในอดีต ก็เคยพลาดจากประโยชน์ทั้งสองด้านมาแล้วเช่นกัน” แล้วทรง นำเรื่องในอดีตมาตรัสเล่าว่า ในอดีตกาล ครั้งที่พระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ ในพระนครพาราณสี พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นรุกขเทวา วันหนึ่งมีพรานเบ็ดในหมู่บ้านละแวกนั้น ได้ถือเบ็ดไปที่บึงเพื่อ ตกปลา ทันทีที่หย่อนเบ็ดลงไป เบ็ดก็ไปติดกับตอไม้ใต้นํ้า จนไม่ สามารถดึงเบ็ดขึ้นมาได้ พรานเบ็ดคิดว่าเบ็ดคงติดปลาตัวใหญ่ ขณะเดียวกันนั่นเองความตระหนี่เกิดขึ้นมาทันทีจึงคิดว่า ถ้าเรา