ข้อความต้นฉบับในหน้า
อานุภาพเนรุ บรรพต
៣៨០
เอาเถิด พวกเราจะละทิ้งเขาเนรุนั้นเสีย แม้อยู่ในที่นี้ก็ไม่มี
ประโยชน์อันใด” จากนั้นฝูงหงส์ต่างลงจากเนรุบรรพตนั้น มุ่งตรง
ไปยังภูเขาจิตตกูฏซึ่งเป็นที่อาศัยอยู่อย่างมีความสุข เพราะทุกตัว
ล้วนมีศีล มีปัญญาที่หาได้ยาก
ครั้นพระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงนำพระธรรม
เทศนานี้มาแสดงแล้ว ทรงประชุมชาดกว่า หงส์ตัวน้องสุดท้อง
ซึ่งเป็นตัวที่ทรงปัญญานั้น ได้กลับมาเกิดเป็นพระอานนท์เถระ
พุทธอุปัฏฐากผู้เป็นเอตทัคคะ คือ เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายในการ
อุปัฏฐากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วท่านยังเป็นพหูสูตทรงจํา
คําสอนของพระพุทธองค์ได้มากที่สุด ส่วนสุวรรณหงส์ตัวพี่นั้น
ได้มาเกิดเป็นพระพุทธองค์เอง
เราจะเห็นว่า แม้ถิ่นที่อยู่อาศัยจะมีราคามากมายมหาศาล
ใช่ว่าจะเป็นที่ต้องการของผู้มีปัญญา หากสถานที่แห่งนั้นไม่เป็น
ปฏิรูปเทสที่เอื้ออำนวยต่อการทำความดี นี้คือความสำคัญของ
การอยู่ในที่ที่เหมาะสม หากเราได้อยู่ในที่ที่เหมาะสมทุกประการ
แล้ว การใช้ชีวิตและการสร้างบารมีของเราย่อมดำเนินไปได้
อย่างง่ายดาย ดังนั้น ขอให้ทุกคนมาช่วยกันสร้างถิ่นที่เหมาะ
ในการทําความดี ให้บังเกิดแก่สังคมโลกให้มากที่สุด โลกเราจะ
ได้เข้าสู่ยุคแห่งสันติภาพที่แท้จริง