การหว่านไถอย่างอริยะในพุทธศาสนา : หน้า 531/591

การหว่านไถ อย่างอริยะ ๕๓๐ นี้จะได้เป็นพุทธศาสนิกชนที่ยึดพระรัตนตรัยเป็นสรณะ รุ่งเช้า จึงได้เสด็จไปบิณฑบาตในบริเวณใกล้บ้านพราหมณ์ ซึ่งเป็นช่วง ที่พราหมณ์กำลังเลี้ยงอาหารแก่นักบวชนอกศาสนาที่ตนนับถืออยู่ พระองค์ทรงเปล่งรัศมีไพโรจน์ล่วงรัศมีของพระจันทร์ และพระอาทิตย์ แผ่คลุมไปทั่วอาณาบริเวณ ทำให้ก้อนดินที่ พราหมณ์ได้สั่งให้ไถนั้นเปล่งปลั่งเป็นสีทองไปหมด หมู่ชนได้เห็น มหาปุริสลักษณะ ๓๒ ประการ มีอนุพยัญชนะ ๘๐ และคู่ พระพาหา งงดงามด้วยรัศมีที่แผ่ซ่านออกหนึ่งวา ทรงรุ่งเรือง ด้วยพระสิริ ประดุจท้องฟ้าที่มีหมู่ดาวส่องแสงระยิบระยับ และ เหมือนภูเขาทองที่ห่อหุ้มด้วยสายฟ้า ต่างพากันล้างมือและเท้า เข้าไปยืนแวดล้อมประคองอัญชลีต่อพระพุทธองค์ด้วยความ เคารพเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่ง กสิภารทวาชพราหมณ์เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าแวดล้อม ไปด้วยมหาชน กําลังเสด็จบิณฑบาตด้วยอาการน่าเลื่อมใส ทรง เยื้องกรายเหมือนพญาช้างศึกฉะนั้น พราหมณ์บังเกิดความ ศรัทธาเลื่อมใสขึ้นมา แต่ยังไม่พร้อมที่จะนอบน้อม เพราะถือว่า ตนก็เป็นพราหมณ์ผู้มีชื่อเสียงในตำาบลนี้ จึงได้แต่สนทนากับ พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า “ข้าแต่พระสมณะ ข้าพเจ้าไถและหว่าน ครั้นไถและหว่านแล้ว ย่อมบริโภค แม้พระองค์ก็จงไถและหว่าน