คำสอนเกี่ยวกับการจามและคำอวยพร : หน้า 224/591

Dsuem ประชาช ขอจงเป็นอยู่เถิด ๒๒๓ *วันหนึ่ง เมื่อพระศาสดาประทับนั่งท่ามกลางบริษัทสื่ ในราชิการาม ที่พระเจ้าปเสนทิโกศลสร้างถวายใกล้กับพระ เชตวันมหาวิหาร ขณะพระองค์แสดงธรรมอยู่นั้นทรงจามขึ้น ภิกษุทั้งหลายฟังเสียงจามของพระองค์ พากันส่งเสียงขึ้นว่า “ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าจงทรงพระชนม์อยู่เถิด ขอพระสุคตเจ้า จงมีพระชนมายุยืนยาวเถิด” เพราะเสียงนั้นทำให้การแสดง ธรรมหยุดลง พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสขึ้นว่า “ภิกษุทั้งหลายเมื่อเขากล่าว ในขณะจามว่า ขอให้ท่านจงเป็นอยู่เถิด เป็นต้น การกล่าวนั้น จะทำให้คนมีชีวิตอยู่หรือตายไป จะเป็นไปได้ไหม" ภิกษุทั้งหลาย กราบทูลว่า “เป็นไปไม่ได้พระเจ้าข้า” พระศาสดาจึงตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอไม่ควรกล่าวในขณะเขาจามว่า ขอให้ ท่านจงเป็นอยู่เถิด หากผู้ใดกล่าว ผู้นั้นต้องอาบัติทุกกฏ หลังจากนั้น หากมหาชนได้ฟังเสียงงามของภิกษุแล้ว กล่าวว่า “ขอให้พระคุณเจ้าจงเป็นอยู่เถิด” ภิกษุเหล่านั้นพากัน ตั้งข้อรังเกียจไม่พูดกับชนเหล่านั้นพวกชาวบ้านจึงร้องทุกข์กันว่า “อย่างไรกันนี่ เมื่อเรากล่าวคำอันเป็นมงคล สมณศากยบุตร *มก. เล่ม ๕๓ หน้า ๒๘